(ေသစမ္းဟ...)
တစ္ေယာက္ထဲ ေရရြတ္ျမည္တမ္းရင္း ေဒၚေငြၾကည္တစ္ေယာက္ မီးဖိုကို ကမန္းကတန္းေျပးရတယ္..။ ဟုတ္တယ္ေလ.. ။ တစ္အိမ္လံုးစားဖုိ႔ ညစာကို စီစဥ္ရဦးမယ္မလား..။ မီးဖုိထဲေရာက္ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်လိုက္ႏုိင္တယ္..။ ေတာ္ပါေသးတယ္ေလ..။ ထမင္းခ်က္ႀကီး ေဒၚစာဥ ေရာက္ေနလို႔..။
(ဘုရား.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕ မစာဥရယ္...။ ကၽြန္မက ေနာက္က်ၿပီလုိ႔ ထင္ေနတာ..)
(......................... )
တိတ္တတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ သူ႔ကို လွည့္ၿပီး ၿပံဳးျပတယ္..။
(အဲ.. ဒါနဲ႔ မစာဥက ေနမေကာင္းလို႔ ခြင့္ယူထားတယ္မလား..။ ရြာခနလဲ ျပန္ဦးမယ္ဆုိ..။ တစ္ပတ္ပဲရွိေသးတာ ၿပီးပလား...)
(... ဟုတ္.... အင္း.... ၿပီးပါတယ္..)
ေဒၚစာဥဟာ သည္လိုပါပဲ..။ စကားေျပာရင္ ေလးလံုးျပည့္ေအာင္ သိပ္မေျပာသလို အေနလဲ ေအးလြန္းတယ္ေလ..။ ဒါေပမယ့္ ထမင္းဟင္းခ်က္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေတာ္ဝင္ စားဖုိမွဴးေတြ ထုိင္ငိုေလာက္ေအာင္ လက္ရာေကာင္းလွသူပါ..။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္ကိုလဲ ဇယ္ဆက္သလို ဆက္တုိက္လုပ္သြားႏုိင္သူေလ..။ အခုလဲ ေဒၚေငြၾကည္ ေမွးကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ တစ္နာရီသာသာေလာက္အတြင္းမွာကို ဟင္းေလးမ်ိဳးေလာက္ ၿပီးေနၿပီ..။
(ကဲကဲ.. မစာဥရယ္.. နားလိုက္ပါ..။ ျပန္ရင္လဲ ျပန္ေတာ့.. ညေနေစာင္းေနၿပီ... )
(ရပါတယ္....)
(ရပါတယ္လုပ္မေနနဲ႔..။ ဒီေန႔ ေရာက္လာတာေတာင္ ေက်းဇူးတင္လွေပါ့..။ သြားလိုက္ေတာ့ နားလိုက္ေတာ့ မစာဥေရ..။ ခြင့္ကိုလဲ အျပည့္ခံစားပါ..။ ကၽြန္မက လုပ္အားခ မျဖတ္ပါဘူး.။ တမင္ နားေစခ်င္လို႔ပါ... သြားသြား..)
(ဟုတ္.. )
ခပ္တုိတုိေလးပဲ တစ္ခ်က္ေျဖၿပီး ေဒၚစာဥ မီးဖိုထဲက ထြက္သြားတယ္.။ ေဒၚစာဥသြားလုိက္ေတာ့မွ မေငြၾကည္လဲ က်န္တာေလးကို လက္စသတ္ရင္း ထမင္းဝိုင္းကို ျပင္ရတယ္..။ သားအဖေတြ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ နီးလာၿပီမလား..။ ခူးခပ္ျပင္ဆင္လို႔ ၿပီးယံုရွိေသး...
(ေငြၾကည္ေရ... တံခါးဖြင့္ဦးဟ... )
အိမ္ေရွ႕က လင္ေတာ္ေမာင္ ကိုခ်စ္ထြန္းရဲ႕ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္..။
(လာၿပီေတာ္ေရ..................)
တံခါးကို ဖြင့္ေပးေနရင္း
(ေတာ္တို႔ သားအဖေတြ ေတာ္ေတာ္လဲ အနံ႔ခံေကာင္း..။ ခုပဲ ခူးခပ္ျပင္ဆင္ၿပီးတာ...)
(ျဖစ္ရမယ္ေလ..။ လာသား.. အေဖတို႔ လက္သြားေဆးရေအာင္.. ၿပီးရင္ ပူပူေလး ေလြးၾကမယ္..)
သားငယ္ ျပည့္စံုေအာင္ လက္ကို ဆြဲၿပီး မီးဖုိ ေရစင္ဘက္ထြက္သြားေသာ ခင္ပြန္းသည္ ကိုခ်စ္ထြန္းကို မ်က္စိတစ္ဆံုး လိုက္ၾကည့္ၿပီးမွ ေဒၚေငြၾကည္တစ္ေယာက္ တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္..။ အဲဒိေနာက္ မိသားစု သံုးေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လက္ဆံုစားၾကပါေလေရာ..။ ရယ္သံေတြ ေဝစည္လို႔ ထမင္းဝုိင္းမွာ..။
စားေသာက္ၿပီးသြားေတာ့
(သားေရ.. အေပၚတက္ စာသြားလုပ္ေတာ့.. )
ထူးထူးျခားျခား ထမင္းစားစားၿပီးခ်င္း သားကို အေပၚတက္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ေဒၚေငြၾကည္တစ္ေယာက္ အံ့အားသင့္သြားတယ္..။ ကိုခ်စ္ထြန္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးနက္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အေရးႀကီးတာ တစ္ခုုခု ေျပာေတာ့မယ္ဆုိတာေတာ့ ရိပ္မိလုိက္တယ္..။
(ေငြၾကည္ေရ.. စိတ္မေကာင္းစရာ ေျပာရဦးမယ္..)
(ဘာလဲ ေတာ္.. မထိတ္သာ မလန္႔သာ...)
(အင္း.. စိတ္ခုိင္ခုိင္ထား.. တရားနဲ႔ေျဖ... ဒီေန႔မနက္ အလုပ္ကို သာဦးလာသြားတယ္...)
သာဦး... သာဦးဆုိသည္မွာ ေဒၚစာဥရဲ႕ သား...။
(အင္... သာဦးနဲ႔ စိတ္မေကာင္းစရာနဲ႔ ဘယ္လိုလဲ ရွင္ကလဲ..)
(အင္း.. သာဥိးလာေျပာတာ သူ႔အေမ ေဒၚစာဥ ဆံုးၿပီတဲ့...)
(ဟင္................... ဘယ္လို)
ၾကားလိုက္ရေသာ စကားကို ေဒၚေငြၾကည္တစ္ေယာက္ မယံုလိုက္ႏုိင္..။
(မျဖစ္ႏုိင္တာ.. ရွင္ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ ကိုခ်စ္ထြန္း...)
(အင္း.. ဒီလုိ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ သိသားပဲ...။ ေဒၚစာဥ ဆံုးရွာၿပီ...။ ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ ေလးနာရီေလာက္မွာ ဆံုးတယ္တဲ့..)
(ဟာ.. မေျပာေကာင္းတာေတြေတာ္..။ ရွင္ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ..)
(ဟ.. ေငြၾကည္ရယ္.. လူတစ္ေယာက္ဆံုးတယ္ဆုိတာ ေနာက္စရာမွမဟုတ္တာကြာ..)
(ေအးေလ.. အဲဒါမုိ႔ ရွင့္ကို ေျပာေနတာေပါ့... ရွင္ ဒီညစာ စားတာ အရသာကိုေတာင္ ေသခ်ာ မခံဘူးလား..)
(ဟင္.. ဘာလဲ .. ဘာဆုိင္လို႔လဲ ေငြၾကည္ရ...)
(ဆုိင္တာေပါ့.. ကၽြန္မလက္ရာနဲ႔ မစာဥ လက္ရာ တစ္ျခားဆီပဲဟာ...)
ေဒၚေငြၾကည္ေျပာမွ ဦးခ်စ္ထြန္း ေတြကနဲ ျဖစ္သြားတယ္..။ ဟုတ္တယ္..။ ဒီေန႔ညစာလက္ရာက ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးႏုိင္တဲ့ ေဒၚစာဥရဲ႕ လက္ရာ... ။
(ဟင္... ဒါဒါဆုိ... ဒီညစာက..)
(ဟုတ္တယ္..။ မစာဥ လာခ်က္ေပးသြားတာ..။ ကၽြန္မ ေစ်းက ျပန္လာၿပီး ေမာေမာနဲ႔ ဧည့္ခမ္းမွာ ေမွးကနဲ ျဖစ္သြားတုန္း လာခ်က္ေပးတာ..)
(ဘယ္လို..။ ဧည့္ခန္းမွာ ေမွးကနဲ အိပ္တုန္း..။ ဒါဆုိ အိမ္ေရွ႕တံခါး မပိတ္ပဲ မွိန္းတာေပါ့..)
ဦးခ်စ္ထြန္း စကားအဆံုးမွာ ေဒၚေငြၾကည္ ေတြကနဲျဖစ္သြားတယ္..။
(အယ္.. ဟုတ္သားပဲ..။ ကၽြန္မ ေသခ်ာ ပိတ္တယ္ေလ..။ ဒါေၾကာင့္ရွင့္ကိုေတာင ္လာဖြင့္ေပး......)
စကား တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔ ေဒၚေငြၾကည္ရပ္သြားတယ္.။ သူ တံခါး ပိတ္ထားတယ္ဆုိရင္ ေဒၚစာဥတစ္ေယာက္ ဘယ္အေပါက္ကေန ထြက္သြားတာလဲ..။ အိမ္ထဲက ထြက္ဖုိ႔က ဒီတစ္ေပါက္ထဲရွိတာ..။ အဲဒီတံခါးကလဲ အထဲကေန ေသာ့ခတ္ထားတာ..။ အျပင္ကေန လက္လွ်ိဳလုိ႔မရေအာင္ ေသခ်ာ လုပ္ထားတာမုိ႔ အျပင္ဘက္ကေန ျပန္ပိတ္သြားဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့တံခါး..။
(အုိ... ကိုခ်စ္ထြန္း... မစာဥ တစ္ကယ္ လာသြားတယ္...)
အေျခအေနကို ဦးခ်စ္ထြန္းလဲ ရိပ္စားမိလုိက္တယ္.။
(ျဖစ္ရေလ...။ ေန႔လည္ကပဲ ေဒၚစာဥအိမ္ကို သြားလိုက္ေသးတယ္.။ သူ႔ကို ဧည့္ခန္းထဲမွာ အေလာင္းေတာင္ စံထားၿပီးၿပီ...)
ဦးခ်စ္ထြန္း စကားအဆံုးမွာေတာ့ ေဒၚေငြၾကည့္ မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လုိ႔ လာေတာ့တယ္..။
(မစာဥရယ္..................................)
by သေစၥရြာ
0 comments:
Post a Comment