သံသရာခရီးသည္ႏွင့္ ေလွသူႀကီး ဖ်င္း

သူငါကအစ ရွိရွိသမွ် ပုပုရြရြ သတၱ၀ါအနႏၲျဖစ္ေသာ သံသရာခရီးသည္တို႔သည္ အစမထင္ေသာ အနမတဂၢ သံသရာေရယဥ္ေၾကာ၀ယ္ အစဥ္မျပတ္ ေမ်ာပါေနၾကရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဳပၸါဒ စခန္းေကာင္းႀကီးေတြနဲ႔ လြဲေခ်ာ္လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ လြဲေခ်ာ္လာၾကပံုကို လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေလွသူႀကီးဖ်င္း-ပံုျပင္ျဖင့္ ဥပမာျပ၍ ေရွးဦးစြာ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ ဟံသာ၀တီ ကမၼ႒ာန္းတိုက္ႀကီး၏ ပထမဦးဆံုးေသာ ပဓာန မဟာနာယက ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဂႏၶမာ-က ထပ္ဆင့္၍ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ ပံုျပင္မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

တရံေရာအခါက အထက္အညာေဒသတြင္ ပညာဉာဏ္ ဗဟုသုတ ေသးႏုပ္သိမ္ဖ်င္းေသာ ေလွသူႀကီး (ေလွပိုင္ရွင္) ဖ်င္း တဦး ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုေလွသူႀကီးဖ်င္းသည္ ေလွမႈ-ဟု ဆိုအပ္ေသာ ေလွပဲ့မႈ၊ ေလွေလွာ္ခတ္မႈ၊ ထိုး၀ါးထိုးမႈ၊ စသည္တို႔၌ နားမလည္သည့္ျပင္ ေရစီးေရဆန္၊ ေရ၀ဲေရတိမ္၊ စဥ္းတိမ္ေသာင္စ၊ သဲပြက္၀ဲေမွာ္၊ စေသာ ေရမႈမ်ားကိုလည္း နားမလည္၊ မကၽြန္းက်င္ခဲ့ေပ။

ထိုသူႀကီးဖ်င္းသည္ သူကဲ့သို႔ပင္ ေလွမႈႏွင့္ ေရမႈတို႔ကို နားမလည္၊ မကၽြမ္းက်င္ေသာ ေလွထိုးသားတို႔ကို ေခၚယူ ငွါးရမ္းျပီးလွ်င္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားရန္အတြက္ ကုန္စည္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေလွႏွင့္အျပည့္ တင္ေဆာင္ကာ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႔မွ ရန္ကုန္ျမိဳ႔အထိ စုန္ဆင္းမည္ဟု ရည္ရြယ္လ်က္ ခရီးစတင္ခဲ့ပါသည္။

ခရီးလမ္းစဥ္တေလွ်ာက္ရွိ ေရႊကူျမိဳ႔၊ ကသာျမိဳ႔၊ ထီးခ်ိဳင့္ျမိဳ႔၊ သပိတ္က်င္းျမိဳ႔၊ ေက်ာက္ေျမာင္းျမိဳ႔၊ မႏၲေလးျမိဳ႔ စေသာ ျမိဳ႔မ်ားသို႔ ၀င္ေရာက္ျပီးလွ်င္ ေရာင္းခ်သင့္ေသာ ကုန္တုိ႔ကို ေရာင္းခ်၍ ၀ယ္ယူသင့္ေသာ ကုန္တို႔ကို ၀ယ္ယူ တင္ေဆာင္ခဲ့ရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူဆိုက္ကပ္လိုေသာ ျမိဳ႔သို႔ေရာက္သျဖင့္ ဆိုက္ကပ္မည္ ျပဳရာတြင္ ေလွမႈႏွင့္ ေရမႈကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ မဆိုက္ကပ္ႏိုင္ဘဲ ေမ်ာပါလြဲေခ်ာ္ခဲ့ရေလသည္။

ရံဖန္ရံခါတြင္ ဆိုက္ကပ္လိုေသာျမိဳ႔မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ၀ဲေတြ၊ ေရစီး၊ ေရေမွာ္ေတြမ်ားလွသျဖင့္ မဆိုက္ကပ္ႏိုင္ဘဲ ေမ်ာပါလြဲေခ်ာ္ခဲ့ရျပန္ေလသည္။
ရံဖန္ရံခါတြင္ ဆိုက္ကပ္လိုေသာ ျမိဳ႔မ်ားသို႔ ညဥ့္အခါ၌ ေရာက္ရွိသည္။ ေမွာင္မိုက္ေနေသာေၾကာင့္ ျမိဳ႔ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္မွန္းမသိဘဲ လြဲေခ်ာ္ရျပန္ေလသည္။

မႏၲေလးျမိဳ႔ႀကီးသို႔ မဆိုက္ကပ္ႏိုင္ဘဲ လြဲေခ်ာ္လာခဲ့ရာ ေျမလတ္ေဒသ၌ ရွိေသာ ျမင္းျခံ၊ ပခုကၠဴ၊ ေညာင္ဦး၊ စေလ၊ ေရနံေခ်ာင္း၊ မေကြး၊ မင္းဘူး၊ သရက္၊ ျပည္ စေသာ ျမိဳ႔ႀကီးမ်ားသို႔ ၀င္ေရာက္ဆိုက္ကပ္ရန္ ရည္ရြယ္ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခင္နည္းအတိုင္းပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လြဲေခ်ာ္မႈေတြႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔၍ မဆိုက္ကပ္ႏိုင္ဘဲ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရျပန္ေလသည္။

ဟသၤာတျမိဳ႔၏ ေအာက္သို႔က်ေရာက္ေသာ ကာလတြင္မူ ေခ်ာင္းေပါက္ေတြကလည္း အလြန္ေပါမ်ားသည္က တေၾကာင္း။ သေဘၤာႀကီး သေဘၤာငယ္ႏွင့္ တံုကင္းႀကီးတို႔၏ အသြားအလာ အ၀င္အထြက္ကလည္း မ်ားျပားရႈပ္ေထြးသည္က တေၾကာင္း၊ အညာေဒသမွ ေလွသူႀကီးျဖစ္၍ ဒီေရအတက္အက်ကို နားမလည္၊ မကၽြမ္းက်င္သည္က တေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ မိမိဆိုက္ကပ္ရန္ ရည္ရြယ္ရင္းျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔သို႔ မဆိုက္ကပ္ႏိုင္ျပန္ေတာ့ေပ။ ဒီေရအက်တြင္ ပင္လယ္၀သို႔ ေမ်ာပါသြား၍ လႈိင္းေလမိျပီးလွ်င္ လူေရာေလွပါ နစ္ျမဳပ္ပ်က္စီးဆံုးရႈံးရွာေလေတာ့သည္။

အထက္ပါ ပံုျပင္ ဥပမာအတိုင္းပင္ သံသရာခရီးသည္တို႔သည္လည္း ဗုဒၶဳပၸါဒ စခန္းေကာင္းႀကီးေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ၾကပံုမွာ-
(၁) ရံဖန္ရံခါ ျမတ္စြာဘုရားတဆူ ပြင့္ေတာ္မူေနခ်ိန္တြင္ အပါယ္ေလးဘံုမွာ က်ေရာက္ေန၍ လြဲေခ်ာ္ရသည္။
(၂) ရံဖန္ရံခါ အသညသတ္ျဗဟၼာႀကီး ျဖစ္ေန၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္သည္။
(၃) ရံဖန္ရံခါ ရုပ္မရွိေသာ အရူပျဗဟၼာႀကီး ျဖစ္ေန၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္သည္။
(၄) ရံဖန္ရံခါ ဇမၺဴဒီပါကၽြန္းႏွင့္ အလွမ္းေ၀းကြာေသာ စၾကာ၀ဠာတပါးမွာ လူျဖစ္ေန၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္သည္။
(၅) ရံဖန္ရံခါ မိစၧာဒိ႒ိ၀င္ျဖစ္ေန၍ ဘုရားကိုျပစ္မွား၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္သည္။
(၆) ရံဖန္ရံခါ ေဒ၀ဒတ္၊ စိဥၥမာဏ၊ မာဂ႑ီတို႔ကဲ့သို႔ ဘုရား၏ ရန္သူႀကီးေတြ ျဖစ္၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္သည္။
(၇) ရံဖန္ရံခါ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႔ႀကံဳ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ ရပါေသာ္လည္း ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆႏွင့္ ကာမဂုဏ္ေနာက္သို႔ လိုက္စား အားႀကီးမိေသာေၾကာင့္ ေသာသလမင္းႀကီးတို႔ကဲ့သို႔ လြဲေခ်ာ္ရျပန္သည္။
(၈) ရံဖန္ရံခါ မိမိအနီးတြင္ ဘုရားေတြ ပြင့္ေနေသာ္လည္း ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ မ်က္စိကန္း၊ နားပင္း၊ ဉာဏ္ထိုင္း၊ အဆြံ႔၊ အအ၊ ျဖစ္ေန၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္ေလသည္။
(၉) ရံဖန္ရံခါ ျမတ္စြာဘုရား မပြင့္ေသာ သုညကမၻာမ်ားတြင္ လူျဖစ္ရ၍ လြဲေခ်ာ္ရျပန္ပါသည္။

ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔ႏွင့္ လြဲေခ်ာ္၍ ၃၁-ဘံု၌သာ အထူးသျဖင့္ အပါယ္ ၄-ဘံု၌သာ က်င္လည္ေနၾကရကုန္သည္။
အထက္ပါ ေလွသူႀကီး ဖ်င္းသည္ ပင္လယ္ေရယဥ္ေၾကာတြင္ ေမ်ာပါနစ္ျမဳပ္သြားသကဲ့သို႔ သံသရာေရယဥ္ ေၾကာတြင္ မေမ်ာပါ မနစ္ျမဳပ္ၾကရေလေအာင္ တရားအားထုတ္ေနၾကေသာ ေယာဂီမ်ားသည္လည္း ဗုဒၶဳပၸါဒ စခန္းေကာင္းႀကီးေတြႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္တုန္းအခါတြင္ ျပည္နိဗၺာန္ ကမ္းတဘက္သို႔ အျမန္ဆံုး လွမ္းတက္ႏိုင္ၾကေစရန္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကကုန္ရာသတည္း။