ဗာရာဏသီျပည္တြင္ မုဆိုးႀကီးတေယာက္သည္ သိန္းငွက္တေကာင္ကို လိမၼာေအာင္
ေမြးျမဴသည္၊ တိုက္ခိုက္နည္း မ်ိဳးစံုတို႔ကို သင္ၾကားေပးသည္။ ထို႔ေနာက္
မုဆိုးႀကီးသည္ သားငွက္မ်ိဳးစံုတို႔ကို သိန္းငွက္ျဖင့္
တိုက္ခိုက္ဖမ္းဆီးသည္၊ ရရွိသည့္ သားငွက္မ်ားကို ေရာင္းခ်စားေသာက္သည္။
တေန႔တြင္ မုဆိုးႀကီးသည္ သိန္းငွက္ကို ပုခံုးေပၚတင္၍ ေတာနက္အတြင္းသို႔ ခရီးထြက္ခဲ့သည္၊ ခရီးပန္းျပီး ေတာနက္သည္ထက္ နက္လာေသာအခါ ေတာနက္ႀကီးအတြင္း အစာေရစာ ျပတ္သြားသည္၊ ခရီးလည္း အေတာ္ပန္းသြားသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မုဆိုးႀကီးသည္ သစ္ပင္ႀကီး တပင္ေအာက္တြင္ ပက္လက္လွန္ အိပ္လိုက္သည္။
သစ္ပင္ႀကီးေပၚတြင္ ငန္းေျမြႀကီးတေကာင္ ရွိသည္၊ ငန္းေျမြႀကီးသည္ ပူအိုက္လွသျဖင့္ သစ္ပင္ေပၚတြင္ လွ်ာထုတ္၍ အိပ္ေမာက်လ်က္ရွိသည္၊ ငန္းေျမြႀကီး၏လွ်ာမွ အဆိပ္ရည္မ်ား တစက္စက္ ယိုစီးက်လ်က္ရွိသည္။ ငန္းေျမြႀကီး၏ လွ်ာမွ အဆိပ္ရည္မ်ားမွာ မုဆိုးႀကီး၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ စီးက်လာသည္၊ မုဆိုးႀကီးမွာ ေရငတ္ေနသျဖင့္ ေရေကာင္းအမွတ္ျဖင့္ လက္ခုပ္ျဖင့္ ခံလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ အဆိပ္ရည္မ်ား မုဆိုးႀကီးလက္သို႔ မေရာက္၊ အနီးရွိ သိန္းငွက္က ေတာင္ပံျဖန္႔၍ ခံထားလိုက္သည္။ ေရဆာ၍ အစာငတ္ေနျပီျဖစ္ေသာ မုဆိုးႀကီးသည္ ေဒါသ အလြန္ထြက္သြားသည္၊ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ ရုတ္တရက္ ထလိုက္သည္၊ သိန္းငွက္မွာ မုဆိုးႀကီး၏ လက္ထဲသို႔ အဆိပ္ရည္မ်ား မေရာက္ေစရန္သာ ေတာင္ပံမ်ား ျဖန္႔၍ အေပၚမွ ကာကြယ္ေပးထားသည္။
မုဆိုးႀကီးမွာ ေဒါသထြက္လြန္းလွသျဖင့္ သိန္းငွက္ကို ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ဆြဲယူျပီး တခ်က္တည္း ရိုက္သတ္လိုက္သည္။ သိန္းငွက္ေသေသာအခါမွ သစ္ပင္ေပၚမွ က်ေနသည့္ အရည္မ်ားမွာ အဆိပ္ရည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိသြားသည္။
သိန္းငွက္သည္ မုဆိုးႀကီး အသက္ဆံုးရႈံးမည္စိုးရိမ္၍ ကာကြယ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္၊ မုဆိုးႀကီးသည္ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေဒါသေၾကာင့္ သိန္းငွက္အလိမၼာ ဆံုးရႈံးသြားရေခ်ျပီ-ဟု နားလည္လိုက္သည္၊ ေနာင္တ ရမဆံုး ျဖစ္သြားသည္၊ သို႔ေသာ္ မုဆိုးႀကီး၏ ေနာင္တသည္ ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ သိန္းငွက္၏ အသက္ကို ျပန္မရွင္ေစႏိုင္ေတာ့ေခ်။
တေန႔တြင္ မုဆိုးႀကီးသည္ သိန္းငွက္ကို ပုခံုးေပၚတင္၍ ေတာနက္အတြင္းသို႔ ခရီးထြက္ခဲ့သည္၊ ခရီးပန္းျပီး ေတာနက္သည္ထက္ နက္လာေသာအခါ ေတာနက္ႀကီးအတြင္း အစာေရစာ ျပတ္သြားသည္၊ ခရီးလည္း အေတာ္ပန္းသြားသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မုဆိုးႀကီးသည္ သစ္ပင္ႀကီး တပင္ေအာက္တြင္ ပက္လက္လွန္ အိပ္လိုက္သည္။
သစ္ပင္ႀကီးေပၚတြင္ ငန္းေျမြႀကီးတေကာင္ ရွိသည္၊ ငန္းေျမြႀကီးသည္ ပူအိုက္လွသျဖင့္ သစ္ပင္ေပၚတြင္ လွ်ာထုတ္၍ အိပ္ေမာက်လ်က္ရွိသည္၊ ငန္းေျမြႀကီး၏လွ်ာမွ အဆိပ္ရည္မ်ား တစက္စက္ ယိုစီးက်လ်က္ရွိသည္။ ငန္းေျမြႀကီး၏ လွ်ာမွ အဆိပ္ရည္မ်ားမွာ မုဆိုးႀကီး၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ စီးက်လာသည္၊ မုဆိုးႀကီးမွာ ေရငတ္ေနသျဖင့္ ေရေကာင္းအမွတ္ျဖင့္ လက္ခုပ္ျဖင့္ ခံလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ အဆိပ္ရည္မ်ား မုဆိုးႀကီးလက္သို႔ မေရာက္၊ အနီးရွိ သိန္းငွက္က ေတာင္ပံျဖန္႔၍ ခံထားလိုက္သည္။ ေရဆာ၍ အစာငတ္ေနျပီျဖစ္ေသာ မုဆိုးႀကီးသည္ ေဒါသ အလြန္ထြက္သြားသည္၊ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ ရုတ္တရက္ ထလိုက္သည္၊ သိန္းငွက္မွာ မုဆိုးႀကီး၏ လက္ထဲသို႔ အဆိပ္ရည္မ်ား မေရာက္ေစရန္သာ ေတာင္ပံမ်ား ျဖန္႔၍ အေပၚမွ ကာကြယ္ေပးထားသည္။
မုဆိုးႀကီးမွာ ေဒါသထြက္လြန္းလွသျဖင့္ သိန္းငွက္ကို ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ဆြဲယူျပီး တခ်က္တည္း ရိုက္သတ္လိုက္သည္။ သိန္းငွက္ေသေသာအခါမွ သစ္ပင္ေပၚမွ က်ေနသည့္ အရည္မ်ားမွာ အဆိပ္ရည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိသြားသည္။
သိန္းငွက္သည္ မုဆိုးႀကီး အသက္ဆံုးရႈံးမည္စိုးရိမ္၍ ကာကြယ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္၊ မုဆိုးႀကီးသည္ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေဒါသေၾကာင့္ သိန္းငွက္အလိမၼာ ဆံုးရႈံးသြားရေခ်ျပီ-ဟု နားလည္လိုက္သည္၊ ေနာင္တ ရမဆံုး ျဖစ္သြားသည္၊ သို႔ေသာ္ မုဆိုးႀကီး၏ ေနာင္တသည္ ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ သိန္းငွက္၏ အသက္ကို ျပန္မရွင္ေစႏိုင္ေတာ့ေခ်။
0 comments:
Post a Comment