မိုးမ်ား စိုက္ခင္း

ငါ ...
သိတဲ့စိတ္နဲ႔
ငါတိတ္တိတ္ ေၾကကြဲခဲ့
ည အိပ္ရင္ စိုတဲ့ မိုးေရနဲ႔
ငါ့ႏွလံုးသားကို ငါစိုက္ပ်ိဳးမယ္ ။

အလင္း ...
အေမွာင္ ...
ေနေရာင္ လ ေရာင္ မလိုဘူး
ေကာင္မေလး ရယ္သံဖြဲဖြဲေအာက္မွာ
မာနေတြ စုတ္ျပတ္လြင့္စင္သြားလည္း
ေဟာ့ဒီ ေႏြဦးအမွီ
ငါ့ႏွင္းဆီ
ငါထြန္ယက္ခ်င္ေသးတယ္ ။

အားနာမႈ အၿပံဳးေလးလြင့္စင္လာတာေတာင္
ကမၻာၿပိဳေအာင္ ၀မ္းသာခဲ့
အခက္အလက္ေတြ စိမ္းစို ရႊန္းလဲ့
ေဖာက္ထြက္
(ႏွလံုးသားဆိုတာ)
ကြဲအက္သြားတဲ့ လယ္တစ္ကြက္ကြဲ႕
သိရဲ႕လား ။

အဲဒီမွာ ...
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ပြင့္တဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ခင္းရွိတယ္
မ်က္ရည္နဲ႔ ပြင့္တဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ခင္းရွိတယ္
ရိုးသားမႈနဲ႔ ပြင့္တဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ခင္းရွိတယ္
ခမ္းနားမႈနဲ႔ ပြင့္တဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ခင္းရွိတယ္

တကယ္တမ္း ပန္ဆင္ခ်င္တယ္ဆို
နင္ဆင္ယင္ဖို႔ “အခြင့္”
ငါ ..
ေပးလိုက္မွာပါ ။

ဒါေပမယ့္

ငါ ...
သိတဲ့စိတ္နဲ႔
ငါ တိတ္တိတ္ေၾကကြဲခဲ့
ညအိပ္ရင္စိုတဲ့ မိုးေရနဲ႔
ငါ့ႏွလံုးသားကို ျပန္ရိတ္သိမ္းမယ္ ။

လင္းလြန္းလို႔ ေမွာင္သြားရတဲ့ အျဖစ္ေပါ့
မိုးမ်ားလို႔ေသသြားတဲ့ စိုက္ခင္းေလး
(ခုခ်ိန္ထိ)
ငါ့အိပ္ယာေဘးမွာ ရွိတယ္ ။ ။

ကႏၱာ