ေျခာက္ကပ္ျပီး ပတ္ၾကားအက္ေနတဲ့
ငါ့ႏွလံုးသာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
ကႏ ၱာရတို ့အဆုပ္လိုက္ ပြင့္ေနတယ္။
ညေပါင္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေစာင့္တာေတာင္
ငါေမွ်ာ္ေနတဲ့ လမင္းက
အခုထိ မသာေသးဘူး။
ငါဟာ
အခ်စ္ရဲ ့ပြင့္ခ်ပ္ေတြကို
ငါ့ဘဝေလွငယ္မွာ ရြက္တပ္ဖို ့
မဝံ့မရဲ ေစာင့္ေနရတဲ့ သူပါ။
ေျခလွမ္းတလွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း
အထီးက်န္မွဳေတြက
ငါ့ေနာက္က တေကာက္ေကာက္ လိုက္လာတယ္။
ငါ့ႏွလံုးသာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
ကႏ ၱာရတို ့အဆုပ္လိုက္ ပြင့္ေနတယ္။
ညေပါင္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေစာင့္တာေတာင္
ငါေမွ်ာ္ေနတဲ့ လမင္းက
အခုထိ မသာေသးဘူး။
ငါဟာ
အခ်စ္ရဲ ့ပြင့္ခ်ပ္ေတြကို
ငါ့ဘဝေလွငယ္မွာ ရြက္တပ္ဖို ့
မဝံ့မရဲ ေစာင့္ေနရတဲ့ သူပါ။
ေျခလွမ္းတလွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း
အထီးက်န္မွဳေတြက
ငါ့ေနာက္က တေကာက္ေကာက္ လိုက္လာတယ္။
ေၾကြရွာတဲ့ သစ္ရြက္ေတြမွာေတာင္
ခိုစရာေျမျပင္ရွိေသးတယ္၊
ေဝဒနာနဲ ့ႏွစ္ရက္ေတြမွာငါ
ငိုစရာရင္ခြင္ မရွိဘူး။
ခိုစရာေျမျပင္ရွိေသးတယ္၊
ေဝဒနာနဲ ့ႏွစ္ရက္ေတြမွာငါ
ငိုစရာရင္ခြင္ မရွိဘူး။
ကံၾကမၼာက အတင္းပစ္ခ်လိုက္တဲ့တိုက္ပြဲမွာ
ေလာကဓံရဲ ့ လက္သီးခ်က္ေတြနဲ ့
ဘဝက ခဏခဏ ကြဲတယ္။
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ေသြးေတြကို
အၾကင္နာလက္ေတြနဲ ့
ဘယ္သူလာ ေဆးထည့္ေပးပါ့မလဲ။
ေလာကဓံရဲ ့ လက္သီးခ်က္ေတြနဲ ့
ဘဝက ခဏခဏ ကြဲတယ္။
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ေသြးေတြကို
အၾကင္နာလက္ေတြနဲ ့
ဘယ္သူလာ ေဆးထည့္ေပးပါ့မလဲ။
ေၾသာ္...
ငါ့ပါးႏွစ္ဘက္ကမ္းေျခမွာ
အားတက္ေစမဲ့ “အနမ္းေလွ” ဟာ
ဘယ္အခ်ိန္လာေရာက္ ဆိုက္ကပ္ေလမလဲ။
ငါ့ပါးႏွစ္ဘက္ကမ္းေျခမွာ
အားတက္ေစမဲ့ “အနမ္းေလွ” ဟာ
ဘယ္အခ်ိန္လာေရာက္ ဆိုက္ကပ္ေလမလဲ။
by kaungkinko
0 comments:
Post a Comment