"မွတ္မွတ္ရရ... မေလးရွားည"

Malaysia ႏိုင္ငံမွ ကိုNay Yaung ၏ ကိုယ္ေတြ့ၿဖစ္ရပ္မွန္

                            ေပတမွာ သရဲအေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း ကိုယ္ေတြ႕တစ္ခုကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။
စာေရးမေကာင္းလုိ႕ ဖတ္မေကာင္းရင္ ၾကိဳၿပီး ေတာင္းပန္ပါရေစ။

                             ၂၀၁၁ ဂ်ဴလုိင္လမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႕တာပါ။က်ြန္ေတာ္ေနတာက PJ (Petaling Jaya)state ရဲ႕ အစြန္းပိုင္း Damansara Perdana ဆိုတဲ႕ ေနရာမွာပါ။က်ြန္ေတာ့္မွာ အိပ္ခန္းနွစ္ခန္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေနတာပါ။ အဲဒီ အခန္းက ေတာင္ကုန္းအၿမင္႕ၾကီးေပၚက ကြန္ဒုိ မီနီယံမွာ။ အဲ႕မွာက အရမ္းခင္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိပါတယ္။ ခ်က္စားၿပဳတ္စားလုိ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ သူတုိ႕နဲ႕ ေနပါတယ္။ ကြန္ဒုိေတြရဲ႕ထံုးစံအတုိင္း အၿပင္လူစိမ္း၀င္မယ္ဆုိရင္ Passort ေတြေပးရ၊ ၀င္ခြင္႕ကတ္ေတြ လဲရၿပဳရ အလုပ္ ရွုပ္တာနဲ႕ တၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြ သူတိ့ူအလုပ္နားရက္လာလည္ရင္ ၀င္ရထြက္ရ စိတ္၇ွဳပ္လုိ႕ သီးသန္႕ အခန္းတခန္း ထပ္ငွားထားပါတယ္။ သူတို႕ ေအးေဆးလာေနလုိ႕ရေအာင္ပါ။အလုပ္မရွိတဲ႕ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း လာေနလုိ႕ရေအာင္ပါ။ ဇာတ္လမ္းက အဲ႕မွာစတာပါ...။

                            က်ေတာ္ထပ္သီးသန္႕ငွားထားတဲ႕ အခန္းက Orang asli လုိ႕ေခၚတဲ႕ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာပါ။အဲ့ဒီေနရာေလးက ေတာင္ေၿခက ခ်ိဳင္႕ၾကီးထဲမွာ ရွိတဲ့  Apartment ပါ။အရမ္းလည္း ေမွာင္သလို လူလည္းအဆက္ၿပတ္ပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြ ေ၀ဆာေနတဲ႕ ေလးထပ္အေဆာင္ပါ။က်ြန္ေတာ္ငွားထားတဲ့ အခန္းက တတိယ အထပ္မွာ ပါ။

                             တေန႕ က်ေတာ္အလုပ္ၿပန္တဲ႕အခ်ိန္က ည ၁၁ နာရီရွိပါၿပီ။က်ြန္ေတာ့္ အေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ႕ ၁၁နာရီခြဲေလာက္ရွိၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ၿပန္တာ ဆိုေတာ့ လူကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေမာေနၿပီ။ ဒီလုိနဲ႕ လူက ေမာေမာနဲ႕ အေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ့  အိပ္ခန္းရွိတဲ႕ သံုးထပ္ကို အားစိုက္ၿပီးတက္ေနတာပါ။ ကံေကာင္းတာလား ကံဆုိးတာလား မသိပါဘူး။ ေလွကားအတက္ အဆင္းမွာ လူတစ္ေယာက္မွကိုု မေတြ႕တာ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အိပ္ေနေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္။
ေလွကားထစ္ေတြကို တက္ေနရင္းနဲ့ ဒုတိယထပ္ကို အေရာက္မွာ အေပၚကေန ဆင္းလာတဲ႕ မေလးအမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္နဲ႕
ေတြ႕ပါေလေရာ....။က်ြန္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတာေပါ့ ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာစိုးရိမ္စိတ္မရွိေတာ့ဘူးဆုိၿပီး ထံုးစံ အရ က်ြန္ေတာ္လည္း ေလွကားထိပ္က သူမကို ၿပံဳးၿပလုိက္ပါတယ္။ သူမက ၿပန္ၿပံဳးၿပတာေတာ႕ မေတြ႕ပါဘူး။ မီးေရာင္ေတြပဲ မွိန္ေနလုိ႕လား က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ေမာေနလုိ႕လားေတာ႕ မသိပါ၀ူး။ မေလးအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕၀တ္စံုက အက်ၤီအရွည္ၾကီးေတြပါ။ ၀တ္ရံုလုိ ဟာမ်ိဳးေပါ့။

                            သူမက ဆင္းအလာ က်ြန္ေတာ္က အတက္  ေလွကားထစ္တစ္ခုမွာ က်ြန္ေတာ္ ရပ္ေနလုိက္ပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေတြထလာတာ ဘာၿဖစ္လုိ႕ၿဖစ္မွန္းကို မသိဘူး။ လူပဲ တုန္လာ သလုိလုိနဲ့။ က်ြန္ေတာ္ရပ္ေနတဲ႕ေလွကားထစ္နဲ႕ေဘးခ်င္းယွဥ္ သူက အဆင္း၊ က်ြန္ေတာ္ကလည္းအတက္မွာ သူမကို လွည္႕ၾကည္႕လိုက္မိတာ ခါးေအာက္ပိုင္းက လံုး၀ကိုေပ်ာက္ေနတာ..။ ေလထဲမွာ အေပၚပိုင္းပဲ ရွိတယ္။ ဘယ္ေၿပာေကာင္းမလဲ ဘာမွမၾကာတဲ႕ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ က်ြန္ေတာ္ ေသသလုိ ၿဖစ္သြားတယ္။ "အေမေရ... !!"လုိ႕ ေအာ္ၿ႔ပီးတက္ေၿပးတာ လည္ေခ်ာင္းကသာလုွပ္ရွားၿပီး ဘာအသံမွကို မထြက္တာ။ လူက တုန္ေနတာပဲ။

                           က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ဘယ္လုိ ဘယ္လုိ အခန္းတံခါးကိုဖြင္႔ၿပီး အိမ္ကို ၀င္သြားလဲ မသိဘူး။ တစ္ကုိယ္လံုးတုန္ၿပီး ေရေတြ ဘာေတြေသာက္၊ အနားယူၿပီး အခန္းေဘးက လူေတြနဲ႕စကားေတြ ဘာေတြ ေၿပာၿပီး အိပ္လုိက္တာ..။ မနက္က်ေတာ႕ ထံုးစံအတုိင္း အဲ့ဒီေလွကားက ဆင္းၿပီး အလုပ္ေတြ ဘာေတြ သြားတာေပါ့။ ေန႕လည္က်ေတာ႕ အေပၚကြန္ဒိုက သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းအဲ႕ဒီမွာ မအိပ္ရဲရင္ ငါတုိ႕နဲ႕လာအိပ္ဆုိၿပီးေၿပာၾကပါတယ္။ သူတုိ့အ၀တ္အစားေတြပါသြားယူလာေပးတာ။ ညဘက္အလုပ္ၿပီးတ့ဲ ဆယ္နာရီခြဲအခ်ိန္မွာ ဗိုက္ထဲက  အရမ္းေအာင့္သလို နာသလုိ က်ဥ္သလုိနဲ႕ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေရာက္ေလ ပိုဆုိးေလပဲ..။ေနာက္ေန႕ကေတာ့ က်ြန္ေတာ္႕နားရက္ဆုိေတာ႕ အကိုေတြ ရွိတဲ႕ေနရာကိုပဲသြားမယ္ဆုိၿပီး မနက္ထဲက Laptop ကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည္႕လာတာနဲ့ပဲ အိမ္ကို မၿပန္ေတာ့ပဲ အကိုေတြ ရွိတဲ႕ေနရာကို တန္းသြားလုိက္တယ္။ ထူးဆန္းတာက အဲ့လုိ သြားလုိက္တာနဲ႕ ေစာေစာတုန္းက ဗိုက္ေအာင္႕သလုိလုိ နာသလုိလုိ ဖ်ားခ်င္သလုိလုိက လံုး၀ကိုေပ်ာက္သြားတာ။

                            နားရက္ မွာ စိတ္ရွိလက္ရွိ အိပ္တာ ေန႕လည္တနာရီထိုးမွ အိပ္ယာနုိးတယ္။ ႏိုးႏိုးခ်င္း ဖုန္းထဲကို မက္ေဆ႕ ၀င္လာတယ္။ "u r lucky man "ဆုိၿပီးသူငယ္ခ်င္းေတြက ပို့လာတာ။ က်ြန္ေတာ္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ဘာလို႕ကံေကာင္းတာလဲ ဆိုၿပီးဖုန္းဆက္ေမးေတာ့ ညတုန္းက က်ြန္ေတာ္တုိ႕ အိမ္ကို ဓါးၿပ ၀င္တုိက္သြားတာတဲ့။ တိုက္တာကလည္း နွစ္ခါၾကီးမ်ားေတာင္ ၀င္တိုက္တာတဲ့။ ပထမတစ္ခါက ဆယ္နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အလုပ္က လူေတြ ၿပန္မေရာက္ၾကေသးဘူးဆိုေတာ့ ဘာမွပါမသြားဘူး။ မနက္ငါးနာရီမွာ ေနာက္တခါ ထပ္၀င္တာ။ေဘးခန္းက Laptop သံုးလံုး၊ ဖုန္းေတြ၊ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္ကို ပါသြားတာ။ DVD စက္ေတြေတာင္ မ,သြားတာဗ်ာ။ဓါးၿပေတြက ငါးေယာက္။ ဓါးေတြနဲ႕ေလ...။ က်ြန္ေတာ့္အခန္းလည္း၀င္ၿပီးေမႊသြားတာ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ။ အ၀တ္အစားတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွဳပ္ပြကုန္တယ္... ။ Head Phone နွစ္ခုေတာ႕ ပါသြားတယ္။ အဲ႕အိမ္က လူေတြလည္း ရဲစခန္းမွာ Report သြားလုပ္တာ နဲ႕ဘာနဲ႕ တစ္ညလံုး မအိပ္လုိက္ရပါဘူး။ က်ြန္ေတာ္က  အကိုအိမ္မွာ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခဳိက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ သူတုိ႔ေတြ ဒုကၡမ်ားေနတာ။

                               က်ြန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္...အဲ့ဒီသရဲမသာ က်ြန္ေတာ့္ကို မေၿခာက္ခဲ႕ရင္၊
က်ြန္ေတာ္ကလည္းေပေတၿပီး  အဲ့ဒီရပ္ကြက္ထဲက အိမ္မွာၿပန္အိပ္ခဲ႕ရင္၊ က်ြန္ေတာ္လည္း ဖုန္းေတြ Laptop ေတြ ပိုက္ဆံေတြ ပါကုန္မွာ...။
သူေၿခာက္ခဲ႕တာက က်ြန္ေတာ္ကံေကာင္းဖုိ႕ ၿဖစ္လာလုိ့ အဲ႕ဒီသရဲမကို ေက်းဇူးတင္ေနပါေတာ႕တယ္။ ဒါကေတာ႕...က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕ မေလးရွားက အမွတ္တရ တခုပါ...။ သူ႕ကို ခါးေအာက္ပိုင္းေပ်ာက္ေနတာကို ေတြ႕တဲ႕အခ်ိန္ ခံစားမွဳကေတာ႕ ဘယ္လုိေၿပာၿပရမွန္းေတာင္ မသိေတာ႕ပါဘူး။ ေၾကာက္တာေရာ...လန္႕တာေရာ...လူဆို အဲ႕ေနရာတင္ လဲက်သြားမတတ္ပဲ...။

ကိုယ္ေတြ့ၿဖစ္ရပ္မွန္ အေၾကာင္းအရာကို ၿပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်သူ ကိုNay Yaung(Malaysia)အား Terimah kasih banyak ပါ ခင္ဗ်ာ။

ႏွဳတ္ဆက္ရမွာကို မလိုလားသူ

(အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)


by facebook page