အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ က်ြန္မက ဒီေပတဆိုက္ရဲ့မန္ဘာျဖစ္တာ
မၾကာေသးပါဘူး။ တစ္ခါမွလည္း ခုလိုစာမေရးဖူးေတာ့ အေရးအသားလည္း မေကာင္းပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ၾကိဳးစားျပီးေတာ့သိသမွ်ေလးေတြ လက္ဆင့္ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ေပတေလာကအေၾကာင္းဆို အရမ္းစိတ္ဝင္စားသလို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ့လည္း
သရဲကိုျမင္ဖူးခ်င္သူပါ။ ကံကလည္း အခုထိေခေနေသးလို့လားေတာ့မသိဘူး။
ေဘးမွာတူတူရွိတဲ့သူတို့ မိသားစုဝင္တို့ေတြ အကုန္လုံးတူတူရွိေနတာေတာင္
က်ြန္မတစ္ေယာက္ကလြဲလို့ က်န္တဲ့သူေတြက သိလိုက္ ၾကဳံဖူးလိုက္ၾကပါတယ္။
သူတို့ေျပာသမွ်ကိုျပန္ေျပာျပရရင္ေတာ့......
က်ြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ၊ႏွစ္တန္း သံုးတန္းအရြယ္ေလာက္တုန္းကေပါ့။ ေတာင္ဥကၠလာဘက္မွာ ခဏေနဖူးပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အဲဒီအိမ္က အိမ္အသစ္ပါ။ စေျပာင္းကတည္းက ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ အကုန္လုံးေအးေအးေဆးေဆးပါ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ရက္ ... အိမ္မွာ မိသားစုထမင္းလက္ဆံု စားေနတုန္း အေမက တဟယ္ဟယ္နဲ့ တခုခုကို အံ့အားသင့္သလိုျဖစ္ပါေလေရာ...။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲလို့မေျပာခင္ အိမ္ရဲ့ထမင္းစားခန္းအေနအထားေလးကို တခ်က္ေျပာျပပါရေစ။ အိမ္ကႏွစ္ထပ္အိမ္ေလးကိုမွ အေပၚထပ္တထပ္လုံးက ဘုရားခန္းရယ္၊ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းရယ္၊ တီဗီၾကည့္တဲ့အခန္းနဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာရယ္ပါ။ ေအာက္ထပ္မွာကေတာ့ ဧည့္ခန္းရယ္၊ ထမင္းစားခန္းရယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ရယ္၊ ကားဂိုေထာင္ရယ္ အဲဒါပါပဲ။ ထမင္းစားခန္းနဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကကပ္ရပ္ပါ။ အလယ္မွာ တြန္းဖြင့္လို့ရတဲ့ မွန္ခ်ပ္ပါတံခါးတစ္ခုရယ္၊ ထမင္းစားစားပြဲနဲ့ကပ္ရပ္မွာ အလူမီနီယမ္ဘီဒိုၾကီးတစ္လုံးပဲျခားပါတယ္။
အဲဒီေန့က ညစာထမင္းစားေတာ့ အေမက အလူမီနီယမ္ဘီဒိုၾကီးနဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္ ေဖေဖနဲ့ေဘးကပ္ရပ္မွာထိုင္ျပီး က်ြန္မတို့ညီအမကေတာ့ ဘီဒိုၾကီးကိုေက်ာေပးအေနအထားနဲ့ေပါ့။ စကားျပန္ဆက္ရရင္ အေမလည္း တဟယ္ဟယ္ေအာ္ေရာ အကုန္လုံးကဘာျဖစ္တာလဲ ဝိုင္းေမးၾကတာေပါ့။ အေမကတခြန္းပဲေမးတယ္။ အျပင္မွာေလေတြတိုက္ေနသလားတဲ့ ။ အိမ္က လမ္းမတန္းဘက္ျဖစ္လို့ ဖုံဝင္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ၿပတင္းေပါက္ေတြကို ပိတ္ထားတာမ်ားပါတယ္။ ေသခ်ာတာတခုက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၿပတင္းေပါက္ေတြအကုန္ပိတ္ထားျပီး အဲယားကြန္းပဲဖြင့္ထားတာပါ။ အေမက ဘာတခုမွမေျပာျပပဲ ထမင္းပဲဆက္စားခိုင္းလို့ ထပ္မေမးရဲေတာ့ပဲေနာက္ေန႕မွအေမကေျပာျပပါတယ္။ သမီးေတြေၾကာက္မွာစိုးလို့တဲ့။ အေမျမင္လိုက္ရတာက အဲဒီဘီဒိုေပၚမွာ တင္ထားတဲ့လက္သုတ္ပုဝါစအဝါေရာင္ေလးဟာ ေလထဲမွာသူ႕ဖာသာသူလႈပ္ျပေနတာ အၾကာၾကီးပဲတဲ့။ အစက အေမလည္း အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေပါ့။ ေလတိုက္လို့လွဳပ္ေနတယ္ ထင္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးလည္းၾကာလာ ေလထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က တမင္ကိုင္ျပီး လႈပ္ျပေနသလိုမ်ိဳးလည္း ၿဖစ္ဆိုေတာ့မွ သတိထားျဖစ္ေတာ့တာတဲ့။ ထူးဆန္းတာက အေမနဲ့ေဘးကပ္ရပ္မွာထိုင္တဲ့ ေဖေဖက ဘာဆိုဘာမွမျမင္ဘူးတဲ့။ အဲလိုျဖစ္ျပီးေနာက္ေန့ပဲ အိမ္ကိုနာေရးသတင္းတခုေရာက္လာတယ္။ အိမ္ကိုေရာင္းသြားတဲ့ အရင္ကအိမ္ပိုင္ရွင္အဖြားၾကီး မေန့ကမွဆုံးသြားလို့တဲ့။ အဲဒီေတာ့မွပဲ သူလည္း ေသခါနီးသူ႕အိမ္ေဟာင္းကိုစိတ္စြဲျပီး လာႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့တယ္။ အေမတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ေၿခာက္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ေဖေဖတျခားႏိုင္ငံကေနျပန္မလာခင္တုန္းက အိမ္ကိစၥအကုန္လုံးက ေမေမပဲလုပ္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ေမေမ့ကိုပဲခင္ေနပုံရပါတယ္။ ရက္မလည္ခင္ အေမ့ကိုေတာင္ ထပ္ၿပီးလာႏွဳတ္ဆက္သြားေသးတယ္။ တေယာက္တည္း အခန္းထဲမွာ လွဲရင္းစာဖတ္ေနတဲ့ ေမေမ့ကို အခန္းတံခါးေသခ်ာလာဖြင့္ျပီး ထပ္ႏႈတ္ဆက္သြားတာ။ အိမ္ေရွ့ခန္းမွာ စာဖက္ေနတဲ့က်ြန္မေတာင္ အေမအိပ္ခန္းထဲကထြက္လာတယ္ပဲထင္ေနတာ။ အေမကလည္း က်ြန္မ ဝင္လာတာထင္လို့ဆိုျပီးၾကည့္ေနတာ တံခါးသာပြင့္သြားတယ္။ ဘယ္သူမွကိုမေတြ့လို့ က်ြန္မ လာစတယ္ပဲထင္ျပီး လွမ္းေတာင္ေအာ္ဆူလိုက္ေသးတာ။( ဪေတာ္ပ ငါ့အေမမ်ားကို့သမီးကိုသရဲနဲ့ပဲမွားရတယ္လို့ :D)
ကဲ.......... ခုေတာ့ဒီေလာက္ပဲေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တေခါက္မွ စစ္တပ္ထဲမွာတုန္းက အဖိုးၾကဳံခဲ့ရတာေတြ ဘယ္လိုမွမေၾကာက္တတ္တဲ့အဖိုးကသရဲသူ႕ေရွ့တင္ျဖတ္သြားလို့ဘယ္လိုလိုက္႐ိုက္ပုံေတြ အဖိုးတာဝန္က်သမွ် စစ္တပ္တိုင္းကိုလိုက္ေနေနခဲ့ရတဲ့ အဖြား ဘယ္လိုသရဲစီးခံရပုံနဲ့ က်ြန္မတို့ တစ္သက္နီးပါးေလာက္ကိုေနလာခဲ့တဲ့အိမ္အသစ္မွာ ဘယ္လိုအေစာင့္ရွိျပီး ဘယ္သူေတြဘယ္လိုၾကဳံဖူး ျမင္ဖူးလိုက္သလဲ စတဲ့ အျခားအစုံစုံကိုၾကဳံရင္ၾကဳံသလိုေရးေပးပါဦးမယ္။
by facebook page
က်ြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ၊ႏွစ္တန္း သံုးတန္းအရြယ္ေလာက္တုန္းကေပါ့။ ေတာင္ဥကၠလာဘက္မွာ ခဏေနဖူးပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အဲဒီအိမ္က အိမ္အသစ္ပါ။ စေျပာင္းကတည္းက ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ အကုန္လုံးေအးေအးေဆးေဆးပါ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ရက္ ... အိမ္မွာ မိသားစုထမင္းလက္ဆံု စားေနတုန္း အေမက တဟယ္ဟယ္နဲ့ တခုခုကို အံ့အားသင့္သလိုျဖစ္ပါေလေရာ...။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲလို့မေျပာခင္ အိမ္ရဲ့ထမင္းစားခန္းအေနအထားေလးကို တခ်က္ေျပာျပပါရေစ။ အိမ္ကႏွစ္ထပ္အိမ္ေလးကိုမွ အေပၚထပ္တထပ္လုံးက ဘုရားခန္းရယ္၊ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းရယ္၊ တီဗီၾကည့္တဲ့အခန္းနဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာရယ္ပါ။ ေအာက္ထပ္မွာကေတာ့ ဧည့္ခန္းရယ္၊ ထမင္းစားခန္းရယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ရယ္၊ ကားဂိုေထာင္ရယ္ အဲဒါပါပဲ။ ထမင္းစားခန္းနဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကကပ္ရပ္ပါ။ အလယ္မွာ တြန္းဖြင့္လို့ရတဲ့ မွန္ခ်ပ္ပါတံခါးတစ္ခုရယ္၊ ထမင္းစားစားပြဲနဲ့ကပ္ရပ္မွာ အလူမီနီယမ္ဘီဒိုၾကီးတစ္လုံးပဲျခားပါတယ္။
အဲဒီေန့က ညစာထမင္းစားေတာ့ အေမက အလူမီနီယမ္ဘီဒိုၾကီးနဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္ ေဖေဖနဲ့ေဘးကပ္ရပ္မွာထိုင္ျပီး က်ြန္မတို့ညီအမကေတာ့ ဘီဒိုၾကီးကိုေက်ာေပးအေနအထားနဲ့ေပါ့။ စကားျပန္ဆက္ရရင္ အေမလည္း တဟယ္ဟယ္ေအာ္ေရာ အကုန္လုံးကဘာျဖစ္တာလဲ ဝိုင္းေမးၾကတာေပါ့။ အေမကတခြန္းပဲေမးတယ္။ အျပင္မွာေလေတြတိုက္ေနသလားတဲ့ ။ အိမ္က လမ္းမတန္းဘက္ျဖစ္လို့ ဖုံဝင္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ၿပတင္းေပါက္ေတြကို ပိတ္ထားတာမ်ားပါတယ္။ ေသခ်ာတာတခုက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၿပတင္းေပါက္ေတြအကုန္ပိတ္ထားျပီး အဲယားကြန္းပဲဖြင့္ထားတာပါ။ အေမက ဘာတခုမွမေျပာျပပဲ ထမင္းပဲဆက္စားခိုင္းလို့ ထပ္မေမးရဲေတာ့ပဲေနာက္ေန႕မွအေမကေျပာျပပါတယ္။ သမီးေတြေၾကာက္မွာစိုးလို့တဲ့။ အေမျမင္လိုက္ရတာက အဲဒီဘီဒိုေပၚမွာ တင္ထားတဲ့လက္သုတ္ပုဝါစအဝါေရာင္ေလးဟာ ေလထဲမွာသူ႕ဖာသာသူလႈပ္ျပေနတာ အၾကာၾကီးပဲတဲ့။ အစက အေမလည္း အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေပါ့။ ေလတိုက္လို့လွဳပ္ေနတယ္ ထင္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးလည္းၾကာလာ ေလထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က တမင္ကိုင္ျပီး လႈပ္ျပေနသလိုမ်ိဳးလည္း ၿဖစ္ဆိုေတာ့မွ သတိထားျဖစ္ေတာ့တာတဲ့။ ထူးဆန္းတာက အေမနဲ့ေဘးကပ္ရပ္မွာထိုင္တဲ့ ေဖေဖက ဘာဆိုဘာမွမျမင္ဘူးတဲ့။ အဲလိုျဖစ္ျပီးေနာက္ေန့ပဲ အိမ္ကိုနာေရးသတင္းတခုေရာက္လာတယ္။ အိမ္ကိုေရာင္းသြားတဲ့ အရင္ကအိမ္ပိုင္ရွင္အဖြားၾကီး မေန့ကမွဆုံးသြားလို့တဲ့။ အဲဒီေတာ့မွပဲ သူလည္း ေသခါနီးသူ႕အိမ္ေဟာင္းကိုစိတ္စြဲျပီး လာႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့တယ္။ အေမတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ေၿခာက္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ေဖေဖတျခားႏိုင္ငံကေနျပန္မလာခင္တုန္းက အိမ္ကိစၥအကုန္လုံးက ေမေမပဲလုပ္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ေမေမ့ကိုပဲခင္ေနပုံရပါတယ္။ ရက္မလည္ခင္ အေမ့ကိုေတာင္ ထပ္ၿပီးလာႏွဳတ္ဆက္သြားေသးတယ္။ တေယာက္တည္း အခန္းထဲမွာ လွဲရင္းစာဖတ္ေနတဲ့ ေမေမ့ကို အခန္းတံခါးေသခ်ာလာဖြင့္ျပီး ထပ္ႏႈတ္ဆက္သြားတာ။ အိမ္ေရွ့ခန္းမွာ စာဖက္ေနတဲ့က်ြန္မေတာင္ အေမအိပ္ခန္းထဲကထြက္လာတယ္ပဲထင္ေနတာ။ အေမကလည္း က်ြန္မ ဝင္လာတာထင္လို့ဆိုျပီးၾကည့္ေနတာ တံခါးသာပြင့္သြားတယ္။ ဘယ္သူမွကိုမေတြ့လို့ က်ြန္မ လာစတယ္ပဲထင္ျပီး လွမ္းေတာင္ေအာ္ဆူလိုက္ေသးတာ။( ဪေတာ္ပ ငါ့အေမမ်ားကို့သမီးကိုသရဲနဲ့ပဲမွားရတယ္လို့ :D)
ကဲ.......... ခုေတာ့ဒီေလာက္ပဲေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တေခါက္မွ စစ္တပ္ထဲမွာတုန္းက အဖိုးၾကဳံခဲ့ရတာေတြ ဘယ္လိုမွမေၾကာက္တတ္တဲ့အဖိုးကသရဲသူ႕ေရွ့တင္ျဖတ္သြားလို့ဘယ္လိုလိုက္႐ိုက္ပုံေတြ အဖိုးတာဝန္က်သမွ် စစ္တပ္တိုင္းကိုလိုက္ေနေနခဲ့ရတဲ့ အဖြား ဘယ္လိုသရဲစီးခံရပုံနဲ့ က်ြန္မတို့ တစ္သက္နီးပါးေလာက္ကိုေနလာခဲ့တဲ့အိမ္အသစ္မွာ ဘယ္လိုအေစာင့္ရွိျပီး ဘယ္သူေတြဘယ္လိုၾကဳံဖူး ျမင္ဖူးလိုက္သလဲ စတဲ့ အျခားအစုံစုံကိုၾကဳံရင္ၾကဳံသလိုေရးေပးပါဦးမယ္။
by facebook page
0 comments:
Post a Comment