"အဖြားငယ္ဘဝ...ပရအေတြ့အၾကံဳ"

သရဲအေၾကာင္းေရးဆိုေရးစရာေတြကအမ်ားၾကီးပါပဲ။ ခက္ေနတာကကိုယ္ေတြ့မဟုတ္ပဲသူမ်ားေတြ(ဥပမာ- အဖိုး၊အဖြား၊အေမ၊အမ)ရဲ့ ၾကဳံဆုံခဲ့ရပုံေတြဆိုေတာ့ေျပာရတာသိပ္အရသာမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ဘာပဲေျပာေျပာေလ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့  ေကာင္းေအာင္ေရးျပီးလိုက္ပါတယ္။ အဖြားငယ္ငယ္တုံးက ၾကဳံခဲ့ရတာေလးေပါ့ ။ အဖြားေတာင္ငါးႏွစ္သမီးေလာက္တုံးကဆိုေတာ့ ၁၉၄၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ကေပါ့၊ ဂ်ပန္ေတြမဝင္ခင္အဂၤလိပ္ေခတ္မွာပါ။

                                        ဒီေလာက္ငယ္ငယ္ေလးတုံးကအျဖစ္အပ်က္ကိုခုထိမွတ္မိေသးလားဆိုေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ အဖြားကို ကိုယ္တိုင္ေမးၾကည့္ဖူးပါတယ္။ အဖြားကေျပာတယ္ သူဘယ္ေလာက္ငယ္ငယ္ အသဲထဲစြဲေလာက္ေအာင္ကိုေၾကာက္ခဲ့၊ၾကဳံခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ဆိုေတာ့ ခုျပန္ေျပာျပရင္ ခုမ်က္စိထဲျပန္ျမင္ပါတယ္တဲ့ ။ အဖြားကေမြးခ်င္းေလးေယာက္ထဲမွာဒုတိယေျမာက္ပါ။ အဖြားတို့ေမာင္ႏွမေလးေယာက္၊ အေဖ၊ အေမႏွင့္ခေလးထိန္းကုလားမၾကီး(အာရားမ လို့အဲဒီေခတ္ကအေခၚ)၊ ေပါင္းခုႏွစ္ေယာက္ မအူကုန္း(ယခုယူဇနပလာဇာေရွ့)က ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးမွာေနၾကပါတယ္။ အေဖ၊ အေမႏွင့္ အငယ္ဆုံးေလးက ေအာက္ထပ္အခန္းမွာေနၾကျပီး အဖြား၊ အဖြားရဲ့အထက္ကအကိုၾကီး၊ အဖြားေအာက္ကညီမအငယ္ႏွင့္ အာရားမၾကီးတို့က အေပၚထပ္ကအခန္းမွာေနၾကပါတယ္။ စေျပာင္းေျပာင္းခ်င္းညမွာပဲ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုတာႏွင့္ အဖြားတို့အခန္းတံခါးက အလိုလိုပြင့္လာျပီး ဆာရီအျဖဴေရာင္ဝတ္ထားတဲ့ ေခါင္းျမီးျခဳံကုလားမၾကီးဟာခေလးသံုးေယာက္နဲ့၊ အထုပ္တစ္ထုပ္ေခါင္းမွာရြက္ျပီးေတာ့ ကုတင္ေဘးနားမွာလာၾကည့္ေနတာပါ။ အဲလိုမ်ိဳးလာလာၾကည့္တာလည္း ညစဥ္ညတိုင္းမပ်က္မကြက္ပဲတဲ့။

             တစ္ခန္းတည္း အတူအိပ္ၾကတာဆိုေပမယ့္ တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေလးေတြ တစ္ေယာက္တစ္လုံး ကိုယ္စီနဲ့အိပ္ရတဲ့ အဖြားတို့မွာေၾကာက္လြန္းလို့အသံမထြက္ရဲၾကဘူးတဲ့။ အာရားမၾကီးကလည္း သတိၱအရာမွာႏွစ္ေယာက္မရွိဆိုပဲ။ ခေလးေတြနည္းတူ ေစာင္ေခါင္းမူးျခဳံျပီးအိပ္တာ :D ။ ကုလားမၾကီးနဲ့သူ႕ခေလးေတြမရွိေတာ့မွပဲ ေအာ္ငိုရဲၾကတဲ့ အဖြားတို့ကိုေခ်ာ့ျပီးသူလည္းၿပန္အိပ္တယ္တဲ့(အဲလိုအားကိုးရတာ :P) ။  ေနာက္ေတာ့အဖြားတို့လည္း ကုလားမၾကီးညတိုင္းလာေပမယ့္ ေအာ္ေတာ့မငိုျဖစ္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ ေၾကာက္တာေတာ့ေၾကာက္တုံးပဲတဲ့။ သရဲဆိုလုံးဝအယုံအၾကည္မရွိတဲ့၊ နဲနဲလည္း ဘိုဆန္တဲ့မိဘေတြနဲ့ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာတဲ့အထိ အဖြားတို့အဲဒီအိမ္မွာဆက္ေနျဖစ္ၾကတယ္တဲ့။အေနကလည္း နဲနဲၾကာလာျပီး ပတ္ဝန္းက်င္နဲ့လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးလာေတာ့မွ သိရတာက အဖြားတို့အခုေနတဲ့အိမ္က အိမ္ရွင္ကုလားမၾကီးနဲ့မိသားစုဟာ ဟိနၵဴ၊မြတ္စလင္ အေရးအခင္းမွာအသတ္ခံလိုက္ရတာပါ။ အဖြားတို့ေနေနတဲ့အခန္းဟာလည္း ကုလားမၾကီး သူ႕ခေလးသံုးေယာက္ကိုထားတဲ့အခန္းဆိုေတာ့ စိတ္စြဲျပီးညညလာလာၾကည့္ၾကည့္ေနတာထင္ပါတယ္။ အဖြားတို့ကလည္း ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္စလုံး အဲဒီအခန္းထဲမွာအိပ္ၾကရတာဆိုေတာ့ကြက္တိေပါ့။  ဒီေတာ့မွအဖြားတို့အေမလည္း အိမ္ျမန္ျမန္ေျပာင္းဖို့စီစဥ္ေတာ့တာတဲ့ ။

                                      အဲဒီကေျပာင္းျပီး ေနာက္အိမ္တခုေရာက္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပဲအကုန္ေအးေဆးပါပဲတဲ့။ ေနာက္အိမ္တစ္ခုကေတာ့အဖြား အဖိုးနဲ့အိမ္ေထာင္က်ျပီးမွေနတဲ့ စူနီယမ္ပါ့ခ္(ကမာၻေအး)က အရင္ဂ်ပန္ေတြအသုံးျပဳခဲ့တဲ့ကင္ေပတိုင္အိမ္ပါပဲ။ အဲဒီအိမ္ကေတာ့ဘယ္ေလာက္ေျခာက္သလဲဆိုရင္ လူမဝင္ေအာင္တံခါးပိတ္ထားရတဲ့ အိမ္အလယ္တည့္တည့္က အခန္းတစ္ခန္းေတာင္ရွိပါတယ္။ ေယာင္မွားျပီးေန့လယ္ဘက္ဝင္မိတာေတာင္ ၾကက္သီးေတြထျပီး အသဲထဲကေနကို စိမ့္တက္ျပီးေၾကာက္လာရေအာင္ကိုထူးျခားတာပါ။ အဲဒီအခန္းဟာ အရင္တုန္းက ကင္ေပတိုင္ေတြက လူမ်ိဳးျခားေတြကိုဖမ္းျပီး ႏွိပ္စက္စစ္ေဆးခဲ့တဲ့အခန္းပါ။ အဲဒီအိမ္ကသရဲေတြ ရဲတင္းခ်က္ကေတာ့ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့ကိုေျခာက္တာပါ။ အိမ္သာသြားတဲ့ အဖိုးေရွ့ကေန တဖက္နံရံကထြက္လာျပီး  ေနာက္တဖက္နံရံထဲဝင္သြားလို့ အဖိုးက အိမ္သာထဲမွာေထာင္ထားတဲ့ ေလွာ္တက္ၾကီးတခုနဲ့ေတာင္ လိုက္႐ိုက္လိုက္တာ အဲေလာက္အတင့္ရဲတဲ့သရဲကို ။ အဲဒီအိမ္ရဲ့သတင္းေၾကာင့္ အဖြားမေၾကာက္ေအာင္လာေနေပးတဲ့ အဖြားရဲ့အေဒၚကေတာ့ သရဲဆိုတာတကယ္မရွိဘူး ေၾကာက္စရာလဲမလိုဘူးဆိုတာ အဲဒီအိမ္ေရာက္ထဲကအဖြားကိုေျပာေနၾကပါ။ တရက္သူလည္းအိမ္သာသြားေရာ(အဖိုးသြားခဲ့တဲ့ေရခ်ိဳးခန္းပါအိမ္သာမဟုတ္ပါ) အိမ္သာထဲကထုပ္တန္း(အရင္ေခတ္ကအိမ္သာေတြရဲ့ပုံစံအတိုင္း)ေပၚကေန အဂၤလိပ္မၾကီးတစ္ေယာက္ ေဇာက္ထိုးၾကီးထိုးဆင္းလာတာျမင္ေတာ့မွပဲ ေအာင္မေလးေၾကာက္ပါျပီေတြ ဘာေတြေအာ္ျပီး အိမ္ကိုပတ္ေျပးေရာ(မွတ္ျပီလားတဲ့သရဲမက :P) ေနာက္မ်ားမွပဲအဖိုးရဲ့အေတြ့အၾကဳံေတြထပ္ေရးေပးပါအုန္းမယ္။


ၿဖစ္ရပ္မွန္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အခ်ိန္ယူေၿပာၿပေပးသူ မ Wai Thi အား အထူးေက်းဇူးတင္လ်ွက္....

ေလွာ္တက္ ေဆာင္လိုသူ
(အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)


by facebook page