တာယာမင္းေ၀ကဗ်ာမ်ား (2)

တန္ရာတန္ေၾကး

နတ္ထြင္းတဲ့ခံတြင္းဆိုေပမယ့္
ဘယ္သူကမွ ထမင္းခဲကိုက္ၿပီး ေမြးလာတာမဟုတ္ဘူး
အဲဒါေၾကာင့္ ငါ့ရဲ႕စံုနံ႔သာၿမိဳင္ပတ္ပ်ဳိးမွာ
ေစာင္းႀကိဳးတစ္ခ်က္ ေလွ်ာ့ခဲ့တယ္။
အႏုပညာဆိုတာ

ေမွာ္ဆရာတိုင္း ကလို႔ရတဲ့ ဓားပညာမဟုတ္ဘူး
ေနညိဳခ်ိန္ တိမ္ပြင့္အေမ်ာေလးပါဆိုေတာ့လည္း
ေျပာသူကို မယံုၾကည္ခ်င္ၾကဘူး
ၾကည့္ပါ
ဒီျမွားကို ငါပစ္ျပပါ့မယ္။

ပစ္မွတ္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔မွန္ရင္ေတာ့
အဲဒီသူေယာင္နတ္သမီးကို
တို႔ေတြ တန္ရာတန္ေၾကး ေပးလိုက္ၾကတာေပါ့။

တာရာမင္းေ၀-
သင္းကြဲသူမ်ား (၁)

ဒီဆံမွ်င္မွာ
ႏွင္းဆီေတြမွ မဖူးပြင့္ေတာ့ဘဲ
ေမ့ထားလိုက္ပါေတာ့ ကေလးရယ္
အလကၤာေတြကိုလည္း ကိုယ္ကပဲ မႈတ္ၿငိမ္းစားလိုက္ပါ့မယ္
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရဲ႕အလင္းျဖစ္ခ်င္ၾက
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိမ္ျဖစ္ခ်င္ၾက
အခုေတာ့လည္း အားလံုး ဆံုးလ်သြားပါၿပီ
သြားေတာ့ ေဘဘီ
ဟိုးမွာ
ညေနခင္းကေတာင္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနၿပီ။


တာရာမင္းေ၀
-
ျဖစ္စဥ္

တစ္ခါတေလမွာေတာ့လည္း ေတြးၾကည့္မိပါတယ္
နက္ျဖန္ခါ ေသသြားရင္ ဘာျဖစ္မလဲလို႔။
လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ
(မလုပ္ရေသးတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး)
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ
(မျဖစ္ရေသးတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး)
နက္ျဖန္ခါမွာလို႔ စဥ္းစားလိုက္ျပန္ေတာ့
နက္ျဖန္ခါေတြကလည္း အမ်ားႀကီး
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ရတာပါပဲ ကေလးရယ္။

တာရာမင္းေ၀
-

ေန

ၾကယ္ကေလးေတြ စိုးစီစိုးစီနဲ႔ပဲ
ငါ ႏိုးခဲ့ရ…။
ေမွာ္ဆရာရဲ႕ လြယ္အိတ္ထဲက
လြတ္ထြက္လာတဲ့ေနလံုးလို
တစ္ေတာင္ၿပီးတစ္ေတာင္ နီလဲ့ခဲ့ရ…
ငါ ေပ်ာ္တယ္… ငါ့ဘာသာလည္း ေပ်ာ္တယ္
ငါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြေပ်ာ္တာကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့လည္း
ငါ ေပ်ာ္တယ္။
ငါဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ကိုယ္ေတာ္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္။

တာရာမင္းေ၀
-

သင္းကြဲသူမ်ား(၂)

ႏႈတ္ဆက္ၾကရေအာင္ အခ်စ္ရယ္
တို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚက လင္းညိဳခဲ့ၿပီမို႔လား
ေက်ာခိုင္းသြားၾကရတယ္ဆိုေပမယ့္
တကယ္ေတာ့ တစ္လမ္းတည္းပါပဲ
(အဲဒါေၾကာင့္ ပိုေ၀းတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ၾကရရဲ႕)
ကိုယ့္ကို သတိရရင္ ကဗ်ာေလးေတြ ေရးပါ
စိတ္အလ်င္နဲ႔ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြက
မင္းကို စုန္းမီးေတာက္ျပပါလိမ့္မယ္
ခုေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း
ေအးေလ… မင္းလည္း တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
ကဲ… ခြဲၾကစို႔
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ အခ်စ္ရယ္…။

တာရာမင္းေ၀
-

ေႏြခံစားမႈ

အေငြ႔တေထာင္းထေအာင္ပူရဲ႕
လူတစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေႏြလံုးျဖစ္ရတယ္
ဒီ႐ိုးျပတ္ကိုေက်ာ္ရင္ေရာက္ပါၿပီတဲ့…။
ပတ္ၾကားအက္ထဲကလူကအသံကုန္ေအာ္တယ္…။
မိုးနတ္မင္းၾကီးရယ္….
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကို မိုးတစ္ပံု႔ႏွစ္ပံု႔ရြာေပးပါ…
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြက
မုတ္သုန္ကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လြန္းလို႔ပါ။

တာရာမင္းေ၀
-

သက္ျပင္းေလာင္းသံ

ငါ…… ေၾကကြဲေနၿပီ
ရင္ဘက္မွာလည္း ၀ိဥာဥ္ေက်ာက္သားေတြအက္ကြဲလို႔…
ငါ….ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ
ပိတ္ထားတဲ့ ပန္းပြင့္ကိုေကာ
ဘယ္လိုအလင္းနဲ႕နမ္းမလဲ
အေငြ႔ျပယ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားရင္လည္းၿပီးေရာ…
တကယ္ဆို
ေကာင္းကင္တိုက္ပြဲအသစ္ေတြနဲ႕သာေန/ေသခ်င္ေတာ့တယ္….

တာရာမင္းေ၀
-

ပင္လယ္ေရးတဲ့စာ

ေရတံခြန္ႀကီးတစ္ခုလို ခုန္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကိုလည္း မိုးၾကိဳးးပစ္ခ်လိုက္ခ်င္ရဲ႕။
ေက်ာက္ျမင္း႐ုပ္ႀကီးလိုပဒပ္ရပ္ထခ်င္တယ္
ပင္လယ္ကဗီးပင္ေတြလိုလည္းတ႐ွဲ႐ွဲေအာ္လိုက္ခ်င္တယ္။
ခုေတာ့….ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မွာလဲ
သူမက
ငါ႔ကို
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲ
လက္ပိုက္ရပ္ေနတဲ့….။

တာရာမင္းေ၀
-

တစ္ခြန္းစကား

ရနံကိုေတာ့ရတယ္
ဒါေပမယ့္….ငါ႔ကိုေမႊးတာမဟုတ္ဘူး ။
ဒီေတာအုပ္္ဒီေက်ာက္သားက
ရင္အံု႔ေမာက္ေမာက္နဲ႔ျပားေနလိုက္တာ ။
ဘာျဖစ္လဲ
ငါဟာ….သိန္းငွက္တစ္ေကာင္
ကိုယ့္ေလးၫိႈ႕ကိုယ္ဆြဲၿပီးထြက္ခဲ့တယ္…။

တာရာမင္းေ၀
-

ကႀကီး

အေဖ့ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ
အဂၤေတအက္ကြဲရာ အေျမာင္းေျမာင္းနဲ႔
အေဖ့ရဲ႕အ႐ိုးေငါေငါ လက္အစံုမွာလည္း
ဘယ္ဆီကူးမယ္မွန္းမသိတဲ့ ၀တ္မႈန္ေတြလည္းပ်ံ႕သင္းလို႔
အေဖ့ရဲ႕စိတ္အာ႐ံုထဲ ငါ၀င္ၾကည့္ေတာ့
ေလာကဓံ႐ွစ္ပါးနဲ႔ပိတယ္။
အေဖရယ္……
ေက်ာသက္သက္ကိုခင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္၀င္ထမ္းေပးပါ႔မယ္
အေဖ့အတြက္ ႏိုင္ရာ၀န္ကို ကူမေပးရင္း
အဲ့ဒီလို…..ကၾကီးမ်ိဳးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္ပါေသးတယ္။

တာရာမင္းေ၀
-

နဂါးေခ်ာ့ေတး

ကလူ ….. ကလူ လို႔
ငါ႔ကိုဘယ္သူေခ်ာ့ရဲသလဲ
တကယ္ေတာ့ ေခ်ာ့တယ္ဆိုတာ
ေပ်ာ့ေျပာင္းေစလို႐ံုတင္ မကပါဘူး
ေျဖသိမ့္ေပးတဲ့ သေဘာလဲပါတယ္
“ခ႐ူး…ခ႐ူး” တဲ့
မရဏမင္းက
ႏွာမႈတ္သံနဲ႔ ငါ႔ကိုေခ်ာ့ၿပီ
ေျခာက္ျခားထိတ္လန္႔စြာ….ငါ….ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
သူ႔ကိုမွ ခြင့္လႊတ္နားလည္ ႏုိင္ေသးရင္
က်န္တဲ့သူေတြကုိ ဘာမွေၿပာစရာမရွိဘူး မဟုတ္လား…
နဂါးေခ်ာ့ ေတးသြားက
နည္းနည္းေတာ့ခါးတာေပါ့ေလ…။

တာရာမင္းေ၀
-

ပလံု

ေရထဲကိုခဲက်သြားတာလည္းၿဖစ္နိင္တယ္….
ေရထဲက ငါးခုန္တက္လာတာလည္း ၿဖစ္နိင္တယ္….
တစ္ေန႔မွာ ငါ႔အထၳဳပၸတၱိကို ငါဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္….
ဘယ္လိုၿဖစ္သြားသလဲမသိဘူး…
“ပလံု”

တာရာမင္းေ၀