"ႏြား"
(၁) မႏွင္းဆီဆိုတဲ႔ ေၾကာင္မေလးကုိ ပန္း၀ါတစ္ပြင့္ လွီးေကၽြးရတယ္။
(၂) သမံတလင္းေပၚ လြတ္က်သြားတဲ႔ ရထားငယ္ေအာ္သံကို ျပန္ေကာက္တယ္။
(၃) ၀တ္ရည္ကုိင္းတစ္ကုိင္းကုိ တနဂၤေႏြေန႔နဲ႔တိုင္းၿပီး ခ်ိဳးေပးရတယ္။
(၄) တစ္ဘ၀လံုး လိမ္းက်ံခဲ႔သမွ် ရြံေစးလိုကြာက်မယ္မွန္း မသိဘူး။
(၅) အံ႔ၾသစရာေတာ႔ မဟုတ္ပါ။
(၆) မထားခဲ႔ဖို႔ ဆိုင္းညိႈေတာင္းပန္ရင္း အုန္းလက္ႏြားကုိ က်န္ခဲ႔ရသူပါ။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ခ်စ္သူသုိ႔ (၄)"
ဒီေျမမွာ
ခ်စ္ေသာ၀ါးရန႔ံတို႔ လင္းသုန္ေနၾကၿပီ။
ငါ ေဆာင္းခ်င္တဲ႔ ထီးကေလးေရ . . .။
မိုးရာသီအတြက္
မၾကခင္မွာ တုိ႔ေတြထြန္ေရး၀င္ၾကမယ္။
ရင္ကုိေတာက္စားတတ္တဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားလို
ငါတို႔လည္း အခ်င္းခ်င္း ၀င္းမွည့္တြယ္တာၾကမယ္။
"နက္ျဖန္ခါ" ဆိုတာ . . .
ေန၀န္းက အသစ္ထပ္ေရးေပးတဲ႔ ကဗ်ာပဲ
ဘယ္လိုလက္ေတြကမွ ဆြဲမျဖဲႏိုင္ဘူးကြယ္႔။
သစ္ပင္အိုေအာက္က နတ္ကြန္းမွာ
ဖေယာင္းတုိင္ မီးရွဴးတစ္တုိင္ ၿငိမ္သက္ညွိထြန္းရင္း
တုိ႔ေတြ အလင္းခိုၿပီး ေစာင့္မယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ (ခ်ယ္ရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၀) +
"ဓါတ္ပံုေလး"
မိုးလံုေလလံု
ႏွလံုးအိမ္ထဲက ဓါတ္ပံုေလး
ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္
သတိရတိုင္း
ေတာင့္တတိုင္း ရႊဲနစ္
ႏွလံုးအိမ္ထဲက မ်က္ရည္ေတြ
ငါက ဓါတ္ပံုေလးကုိ ေတြရီေငး
ဓါတ္ပံုေလးက ငါ႔ကုိ ေတြရီေငး
လြမ္းတယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ဆက္ထံုး"
"အေဝးႀကီး ေဝးရေစမယ္. . ." တဲ႔
ပင္လယ္က
သူ႔တစ္ကုိယ္လံုးကုိ
ဖြင့္ၿပီးေျပးတယ္။
မီးျပတိုက္က. . .
ကဆုန္ေပါက္ၿပီး ေျပးမလိုက္ပါဘူး။
သူ႕အလင္းလဲ႔မႈန္နဲ႔
ပင္လယ္သားေပါက္ကေလးရဲ႕ ဖြင့္ပြဲကုိ
. . . ျပည့္စံုေစလိုက္တယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ထင္းေခြသူ"
လူခ်င္းထိခိုက္သံကို ၾကားရမွမဟုတ္ပါဘူး
ဝတ္မႈန္ကေလးရဲ႕ သြားသံလာသံကုိ ၾကားရတာကလည္း
ဘဝပဲ. . . ။
အဲဒီေန႔ကမွ ငါကလည္း ထင္းရွာထြက္မိတယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ႔
သစ္ပင္ေတြကုိ ေသခိုင္းရမယ္႔အစား
ပုဆိန္ကို ငါသတ္လိုက္တယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ျပဳစားခဲ႔တဲ႔သူ"
မေန႔ကမွ ကုိယ္႔ကိုယ္ကုိ ငံု႔ကုိင္းၾကည့္မိရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ထြက္သက္ဝင္သက္ကေလးေတာင္
အရပ္အေတာ္ျမင့္ခဲ႔ၿပီ။
လမ္းထိပ္က ေသြးေႏြးသတၱဝါေတြအတိုင္းပါပဲ
ေလာကဓံ ခြန္းႀကီး၊ ခြန္းငယ္ေတြၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႔
"လူ" အျဖစ္ "ပြင့္" ခဲ႔ရတာပါ။
တကယ္ဆို ကဗ်ာဟာ
အခ်စ္ဦးမသိေအာင္ ေရးရတဲ႔အရာေပါ႕
ကံ႔ေကာ္နဲ႔ အဖူးေရာအပြင့္ေရာ လြဲခဲ႔ရသလိုမ်ိဳး ဘာညာဘာညာ
အဲဒီလို မာယာအမႈကုိလည္း
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျပဳခဲ႔ဖူးၿပီ။
တစ္ခါတစ္ရံ ေလပူေတြအေဝ႔မွာေတာ႔
လမ္းေလွ်ာက္သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာဘာဝ တုန္ခါယိမ္းေသြဖူးတယ္
အဲဒါကလြဲရင္ သူလိုကုိယ္လိုေလာက္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ မေကာက္ေကြ႕ခဲ႔ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိုးထိန္းတို႔ ခုလိုမ်ိဳးစကားစိမ္းဆိုၾက
ေၾသာ္ တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ္မပါဘဲနဲ႔လည္း ဧရာဝတီျမစ္ဟာ စီးျမဲစီးေနလိမ္႔မယ္
အဲဒါကို ေျပာဖုိ႔ က်န္ခဲ႔တယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"မာယာ"
သူရွာတာက
သူရဲ႕ "ႏွင္းဆီပြင့္" တဲ႔
(ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး)
တိတ္တိတ္ကေလးေရြ႕လ်ားလာရင္း
ေနာက္ဆံုးမွာ သူဟာ. . .
ေမွာ္ရံုကုိ ရင္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္
(ဘာကိုျမင္သလဲဆိုတာ မေျပာဘူး)
အဲဒီလိုနဲ႔
သိန္းခိုၿမိဳ႕ႀကီးလည္း
မီးပံုထဲကုိ တစ္ရွဴးထိုးခုန္ခ်
(မ်က္ျမင္သက္ေသမရွိဘူး ဒါေပမယ္႔... ေသခ်ာတယ္)
သူကေတာ႔
သူ႔အျမင္အတိုင္း ျပန္ေျပာျပတယ္
"စၾကာဝဠာက
ႏွင္းဆီပြင့္ကေလးကုိ မ်ိဳခ်လိုက္တာ" တဲ႔
နားေထာင္ၾကည့္ေလ (အဲဒီေနာက္ သူထြက္ခြာသြားေလရဲ႕
အခုေတာင္ ျမင္းခြာသံေတြကို ၾကားရေသးတယ္)
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ရည္စားစာ"
စာရြက္ေပၚမွာပဲ နင့္ကုိခ်စ္ေနရံုနဲ႔ေတာ႔
ငါ႔ဘဝက မင္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္လိမ္႔မယ္။
မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ႔ငွက္ လို႔ ေျပာတုိင္း
ပင္ဂြင္းငွက္ကို ေျပးျမင္ရင္
နင့္ကုိငါ မေခၚခ်င္ဘူး။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဖတ္ဖို႔ေရးတဲ႔စာမဟုတ္လို႔
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေလး ဖတ္ေစခ်င္တာ
ငါ႕ေစတနာပါ။
နင့္ႏွလံုးသားကုိ နင္ဖုန္းေခၚပါ
ၿပီးမွ ငါ႕ကုိစာျပန္ပါ။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ မွတ္တမ္း"
ပထမေျမာက္ ရဲရင့္ျခင္းအျဖစ္
အေမက ငါ႕ကုိ ဆြဲဖြင့္တယ္
ယမမင္းရဲ႕ ၾသ၀ါဒက ျပကၡဒိန္ေတြကို ေဟာင္းျမေစရဲ႕။
ငါ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာက မီးပြင့္ဖဲခ်ပ္ေတြ တစ္ထပ္ႀကီး
ငါေျပာလိုက္တဲ႔ ဓားသြားတစ္ခြန္းက
နတ္ဆိုးအေပါင္းကုိ ေရမြန္းေစခဲ႔ၿပီ တဲ႔။
ငယ္ငယ္၀ံ႔၀႔ံ ေလာကဓံနဲ႔
ေဆာင္ဦးေလျပည္လို ပန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္
မေရးရေသးတဲ႔ အကၡရာတစ္ေၾကာင္းဟာ
ဘယ္လက္နဲ႔ . . . ၀ွက္ထားတဲ႔ ဗ်တ္ေစာင္းပဲ။
ေသနတ္တစ္လက္ရဲ႕ ေျပာင္းထဲမွာ
က်ည္ဆန္လို ငါဂူေအာင္းဖူးတယ္
ငါ႕၀ိညာဥ္ထဲက မီးခိုးေပ်ာ႔ေပ်ာ႔အသံမ်ား
နကၡဦးလို . . . ပ်ံေစသား။
+ တာယာမင္းေ၀(idea မဂၢဇင္း၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၃) +
(၁) မႏွင္းဆီဆိုတဲ႔ ေၾကာင္မေလးကုိ ပန္း၀ါတစ္ပြင့္ လွီးေကၽြးရတယ္။
(၂) သမံတလင္းေပၚ လြတ္က်သြားတဲ႔ ရထားငယ္ေအာ္သံကို ျပန္ေကာက္တယ္။
(၃) ၀တ္ရည္ကုိင္းတစ္ကုိင္းကုိ တနဂၤေႏြေန႔နဲ႔တိုင္းၿပီး ခ်ိဳးေပးရတယ္။
(၄) တစ္ဘ၀လံုး လိမ္းက်ံခဲ႔သမွ် ရြံေစးလိုကြာက်မယ္မွန္း မသိဘူး။
(၅) အံ႔ၾသစရာေတာ႔ မဟုတ္ပါ။
(၆) မထားခဲ႔ဖို႔ ဆိုင္းညိႈေတာင္းပန္ရင္း အုန္းလက္ႏြားကုိ က်န္ခဲ႔ရသူပါ။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ခ်စ္သူသုိ႔ (၄)"
ဒီေျမမွာ
ခ်စ္ေသာ၀ါးရန႔ံတို႔ လင္းသုန္ေနၾကၿပီ။
ငါ ေဆာင္းခ်င္တဲ႔ ထီးကေလးေရ . . .။
မိုးရာသီအတြက္
မၾကခင္မွာ တုိ႔ေတြထြန္ေရး၀င္ၾကမယ္။
ရင္ကုိေတာက္စားတတ္တဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားလို
ငါတို႔လည္း အခ်င္းခ်င္း ၀င္းမွည့္တြယ္တာၾကမယ္။
"နက္ျဖန္ခါ" ဆိုတာ . . .
ေန၀န္းက အသစ္ထပ္ေရးေပးတဲ႔ ကဗ်ာပဲ
ဘယ္လိုလက္ေတြကမွ ဆြဲမျဖဲႏိုင္ဘူးကြယ္႔။
သစ္ပင္အိုေအာက္က နတ္ကြန္းမွာ
ဖေယာင္းတုိင္ မီးရွဴးတစ္တုိင္ ၿငိမ္သက္ညွိထြန္းရင္း
တုိ႔ေတြ အလင္းခိုၿပီး ေစာင့္မယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ (ခ်ယ္ရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၀) +
"ဓါတ္ပံုေလး"
မိုးလံုေလလံု
ႏွလံုးအိမ္ထဲက ဓါတ္ပံုေလး
ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္
သတိရတိုင္း
ေတာင့္တတိုင္း ရႊဲနစ္
ႏွလံုးအိမ္ထဲက မ်က္ရည္ေတြ
ငါက ဓါတ္ပံုေလးကုိ ေတြရီေငး
ဓါတ္ပံုေလးက ငါ႔ကုိ ေတြရီေငး
လြမ္းတယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ဆက္ထံုး"
"အေဝးႀကီး ေဝးရေစမယ္. . ." တဲ႔
ပင္လယ္က
သူ႔တစ္ကုိယ္လံုးကုိ
ဖြင့္ၿပီးေျပးတယ္။
မီးျပတိုက္က. . .
ကဆုန္ေပါက္ၿပီး ေျပးမလိုက္ပါဘူး။
သူ႕အလင္းလဲ႔မႈန္နဲ႔
ပင္လယ္သားေပါက္ကေလးရဲ႕ ဖြင့္ပြဲကုိ
. . . ျပည့္စံုေစလိုက္တယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ထင္းေခြသူ"
လူခ်င္းထိခိုက္သံကို ၾကားရမွမဟုတ္ပါဘူး
ဝတ္မႈန္ကေလးရဲ႕ သြားသံလာသံကုိ ၾကားရတာကလည္း
ဘဝပဲ. . . ။
အဲဒီေန႔ကမွ ငါကလည္း ထင္းရွာထြက္မိတယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ႔
သစ္ပင္ေတြကုိ ေသခိုင္းရမယ္႔အစား
ပုဆိန္ကို ငါသတ္လိုက္တယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ျပဳစားခဲ႔တဲ႔သူ"
မေန႔ကမွ ကုိယ္႔ကိုယ္ကုိ ငံု႔ကုိင္းၾကည့္မိရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ထြက္သက္ဝင္သက္ကေလးေတာင္
အရပ္အေတာ္ျမင့္ခဲ႔ၿပီ။
လမ္းထိပ္က ေသြးေႏြးသတၱဝါေတြအတိုင္းပါပဲ
ေလာကဓံ ခြန္းႀကီး၊ ခြန္းငယ္ေတြၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႔
"လူ" အျဖစ္ "ပြင့္" ခဲ႔ရတာပါ။
တကယ္ဆို ကဗ်ာဟာ
အခ်စ္ဦးမသိေအာင္ ေရးရတဲ႔အရာေပါ႕
ကံ႔ေကာ္နဲ႔ အဖူးေရာအပြင့္ေရာ လြဲခဲ႔ရသလိုမ်ိဳး ဘာညာဘာညာ
အဲဒီလို မာယာအမႈကုိလည္း
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျပဳခဲ႔ဖူးၿပီ။
တစ္ခါတစ္ရံ ေလပူေတြအေဝ႔မွာေတာ႔
လမ္းေလွ်ာက္သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာဘာဝ တုန္ခါယိမ္းေသြဖူးတယ္
အဲဒါကလြဲရင္ သူလိုကုိယ္လိုေလာက္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ မေကာက္ေကြ႕ခဲ႔ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိုးထိန္းတို႔ ခုလိုမ်ိဳးစကားစိမ္းဆိုၾက
ေၾသာ္ တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္
ကၽြန္ေတာ္မပါဘဲနဲ႔လည္း ဧရာဝတီျမစ္ဟာ စီးျမဲစီးေနလိမ္႔မယ္
အဲဒါကို ေျပာဖုိ႔ က်န္ခဲ႔တယ္။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"မာယာ"
သူရွာတာက
သူရဲ႕ "ႏွင္းဆီပြင့္" တဲ႔
(ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး)
တိတ္တိတ္ကေလးေရြ႕လ်ားလာရင္း
ေနာက္ဆံုးမွာ သူဟာ. . .
ေမွာ္ရံုကုိ ရင္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္
(ဘာကိုျမင္သလဲဆိုတာ မေျပာဘူး)
အဲဒီလိုနဲ႔
သိန္းခိုၿမိဳ႕ႀကီးလည္း
မီးပံုထဲကုိ တစ္ရွဴးထိုးခုန္ခ်
(မ်က္ျမင္သက္ေသမရွိဘူး ဒါေပမယ္႔... ေသခ်ာတယ္)
သူကေတာ႔
သူ႔အျမင္အတိုင္း ျပန္ေျပာျပတယ္
"စၾကာဝဠာက
ႏွင္းဆီပြင့္ကေလးကုိ မ်ိဳခ်လိုက္တာ" တဲ႔
နားေထာင္ၾကည့္ေလ (အဲဒီေနာက္ သူထြက္ခြာသြားေလရဲ႕
အခုေတာင္ ျမင္းခြာသံေတြကို ၾကားရေသးတယ္)
+ တာယာမင္းေ၀ +
"ရည္စားစာ"
စာရြက္ေပၚမွာပဲ နင့္ကုိခ်စ္ေနရံုနဲ႔ေတာ႔
ငါ႔ဘဝက မင္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္လိမ္႔မယ္။
မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ႔ငွက္ လို႔ ေျပာတုိင္း
ပင္ဂြင္းငွက္ကို ေျပးျမင္ရင္
နင့္ကုိငါ မေခၚခ်င္ဘူး။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဖတ္ဖို႔ေရးတဲ႔စာမဟုတ္လို႔
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေလး ဖတ္ေစခ်င္တာ
ငါ႕ေစတနာပါ။
နင့္ႏွလံုးသားကုိ နင္ဖုန္းေခၚပါ
ၿပီးမွ ငါ႕ကုိစာျပန္ပါ။
+ တာယာမင္းေ၀ +
"တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ မွတ္တမ္း"
ပထမေျမာက္ ရဲရင့္ျခင္းအျဖစ္
အေမက ငါ႕ကုိ ဆြဲဖြင့္တယ္
ယမမင္းရဲ႕ ၾသ၀ါဒက ျပကၡဒိန္ေတြကို ေဟာင္းျမေစရဲ႕။
ငါ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာက မီးပြင့္ဖဲခ်ပ္ေတြ တစ္ထပ္ႀကီး
ငါေျပာလိုက္တဲ႔ ဓားသြားတစ္ခြန္းက
နတ္ဆိုးအေပါင္းကုိ ေရမြန္းေစခဲ႔ၿပီ တဲ႔။
ငယ္ငယ္၀ံ႔၀႔ံ ေလာကဓံနဲ႔
ေဆာင္ဦးေလျပည္လို ပန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္
မေရးရေသးတဲ႔ အကၡရာတစ္ေၾကာင္းဟာ
ဘယ္လက္နဲ႔ . . . ၀ွက္ထားတဲ႔ ဗ်တ္ေစာင္းပဲ။
ေသနတ္တစ္လက္ရဲ႕ ေျပာင္းထဲမွာ
က်ည္ဆန္လို ငါဂူေအာင္းဖူးတယ္
ငါ႕၀ိညာဥ္ထဲက မီးခိုးေပ်ာ႔ေပ်ာ႔အသံမ်ား
နကၡဦးလို . . . ပ်ံေစသား။
+ တာယာမင္းေ၀(idea မဂၢဇင္း၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၃) +
0 comments:
Post a Comment