လြယ္ကူစြာ စားလွ်င္ အသက္တိုမည္

သတင္းစာ မ်ား၌ နာေရး ေၾကာ္ျငာမ်ား ၾကည့္လွ်င္ အသက္ ၅၀ ဝန္းက်င္ ႏွင့္ ေသဆံုးသူေတြ မ်ားေနေၾကာင္း ေတြ႕ရပါမည္။ ထိုသူမ်ား မွာလည္း ဝန္ထမ္းမ်ား ႏွင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း လုပ္သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္တာဝန္ မ်ားစြာတာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ေနရင္း သက္တမ္း မေစ့မီေသၾကရသျဖင့္သတင္းစာ ေပၚတြင္ မ်ားစြာေသာ ဝမ္းနည္း ေၾကာင္း သဝဏ္လႊာမ်ားကို လည္းဖတ္႐ႈေနၾကရပါသည္။ အလုပ္တာဝန္မ်ားသူမ်ား မွာ အလုပ္ၿပီးအလုပ္ဆက္ေန သျဖင့္ စားခ်ိန္ မမွန္၊ အိပ္ခ်ိန္ မမွန္ အနားယူခ်ိန္မရွိၾကသည္ကမ်ား ပါသည္။ စားဖို႔အခ်ိန္မေပးႏိုင္ ေသာအခါ လြယ္ကူစာ မ်ားကို သာ ေန႔စဥ္စားသံုးၾကသျဖင့္ ေရာဂါရျခင္း၊ အသက္တို ရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
“လြယ္ကူစာ”ဆိုသည္မွာအ ခ်ိန္တိုအတြင္း အခ်က္မျပဳတ္ရ ဘဲ စားႏိုင္ေသာ အစာျဖစ္သည္။ ေဈးဝယ္ထြက္ရန္မလို၊ ေရႏွင့္ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ရန္မလို၊ မီးဖို ေခ်ာင္ဝင္ၿပီး အလုပ္႐ႈပ္စရာမလို ဘဲ လြယ္လြယ္ကူကူ ေရေႏြး ဓာတ္ဘူး တစ္လံုးရွိ႐ံုျဖင့္ရႏိုင္ ေသာအစာမ်ားျဖစ္သည္။ အရပ္ စကား “သံုးမိနစ္ပဲေစာင့္” ဆိုေသာ အစာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထို အစားအေသာက္မ်ိဳးတြင္ အ လြယ္တကူ ရႏိုင္ေသာအစာျဖစ္ သျဖင့္ “လြယ္ကူစာ”ဟု စာေရး သူက အမည္တပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။
အမွန္ေတာ့ လြယ္ကူစာမွန္ သမွ်ကိုေရာင္းခ်သူမ်ား၏ စီးပြား ေရးကို ထိခိုက္ေစလို၍မဟုတ္ ပါ။ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့စားေသာက္ ေနသူမ်ားတြင္ ရရွိႏိုင္ေသာေဘး အႏၱရာယ္ဆိုးက်ိဳးမ်ားကိုက်န္းမာ ေရး႐ႈေထာင့္မွအျမင္ျဖင့္တင္ျပ ရန္တာဝန္ရွိသည္ထင္၍ေရးသား တင္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ လြယ္ကူစာ မွန္သမွ်ကို တီထြင္ထုတ္လုပ္သူ မ်ားမွာျမန္မာျပည္မွမဟုတ္။အိမ္ နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွျဖစ္သည္။
သူတို႔ ႏိုင္ငံတြင္ လူေနမႈစရိတ္ ႀကီးျမင့္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရန္ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္သျဖင့္အလြယ္တကူဝယ္ ၿပီးခ်က္ျပဳတ္ရန္ အခ်ိန္မကုန္ ေအာင္ အသင့္ျပဳလုပ္ ထားေသာ အစာထုပ္မ်ား ရယ္ဒီမိတ္အစာ မ်ားျဖစ္သည္။ ေဈးကြက္ စီးပြား ေရးမွတဆင့္ ၄င္းရယ္ ဒီမိတ္အစာ မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔နယ္စပ္ တံခါးေပါက္မ်ားမွ ဝင္ေရာက္လာ ျခင္းျဖစ္သည္။ အတုယူလြယ္ၾက သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖိို႔ ယခုအခါ ၄င္းရယ္ဒီမိတ္အစာမ်ား သည္မရွိမျဖစ္အစာမ်ားျဖစ္ေနၿပီ။
ဘယ္ၿမိဳ႕၊ ဘယ္ေနရာကို မဆို ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားအထိပါ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ရွိေနသြားၿပီး တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ စားေသာက္သံုးစြဲ ေနၾကၿပီျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာတြင္ လည္း “မသိုးစာ” ဟုေခၚသည့္ထမေျခာက္(ထမင္း ေျခာက္)၊အညာမုန္႔ဆီေၾကာ္၊စလူ ဖက္ႏွင့္ထုပ္ေသာစလူမုန္႔၊အညာ သားေက်ာကုန္း၊မုန္႔ေပါက္ေပါက္ စသည့္ အစာမ်ားရွိပါသည္။
သို႔ ေသာ္ ယခုအခါ ၄င္း႐ိုးရာအစာ မ်ားသည္ ေတာရြာမ်ားမွာပင္ ေနရာမရၾကေတာ့ၿပီ။ တိုးတက္ ျခင္းလား၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းလား မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ ရယ္ဒီမိတ္ေခၚ လြယ္ကူစာ မ်ားေၾကာင့္ ေရာဂါျဖစ္ခဲ့ရေသာ၊ ခြဲစိတ္ခံခဲ့ရေသာ စာေရးသူ၏ သမီးငယ္အေၾကာင္း ေျပာျပလို ပါသည္။ စာေရးသူ၏သမီးသည္ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ေဘာ္ဒါေဆာင္ စာသင္ဝိုင္း တစ္ခုသို႔ ပို႔ထားခဲ့ရာမွ စၿပီး လြယ္ကူစာ ရယ္ဒီမိတ္မ်ား စားေသာအက်င့္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္တို႔မည္သည္ စာကိုသာအဓိကထားသင္သည္။
နံနက္၊ ညေန ထမင္းႏွစ္ခ်ိန္ ေကြ်း ေသာ္လည္း စာသင္ခ်ိန္ၾကားမွ အေျပးအလႊားစားရသျဖင့္ ထင္ သေလာက္မဝင္၊ မစားႏိုင္။ ည က်ျပန္ေတာ့လည္း (၁၀)နာရီအ ထိ စာက်က္ ရသျဖင့္ အိပ္ခ်ိန္မွာ အလြန္နည္းသည္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္မအိပ္ဘဲ စာက်က္ႏိုင္ေအာင္ “ေကာ္ဖီမစ္” ေသာက္သည့္အက်င့္ ရလာခဲ့ပါ သည္။ ဗိုက္ဆာလွ်င္ အဆာခံႏိုင္ ေအာင္ ရယ္ဒီမိတ္ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ထုပ္ကိုဝါးစားၿပီး ေရႏွင့္ ေမွ်ာခ်သည္။ ဤအက်င့္မ်ားမွာ ဆယ္တန္းေအာင္ဖို႔ စာကိုမဲေန သည့္အရြယ္က စခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးေသာ အခါလည္း ထိုအက်င့္မ်ားမွာ စြဲ ခဲ့ၿပီး ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ ႀကိဳက္ လာသည္။ေကာ္ဖီမစ္စြဲေနသည္။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ကို ေရေႏြးႏွင့္ ျပဳတ္ၿပီး ၾကက္ဥ တစ္လံုးေဖာက္ ထည့္စားသည္။ အိမ္ထမင္း၊ ဟင္းကို ခံတြင္းမေတြ႕ေတာ့ ဟု ဆိုသည္။ ေကာ္ဖီမစ္ႏွစ္ထုပ္ပူး ေဖ်ာ္ထား၊ အေအးခံၿပီး အဖံုးပါ ေသာမတ္ခြက္တြင္ ထည့္ထား ကာ မၾကာခဏ တစြတ္စြတ္ႏွင့္ ေသာက္သည့္ အက်င့္ပါသြားၿပီး တားမရ ေတာ့ပါ။ ထိုအက်င့္မွာ ယခုဘြဲ႕ရသည့္အခ်ိန္ထိေလးႏွစ္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ စာေရးသူတို႔ မိသားစုတြင္ နံနက္အိပ္ယာထေသာအခါ ပဲ ျပဳတ္ႏွင့္ ထမင္းေၾကာ္ စားေလ့ရွိ သည္။
လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီ လည္းေသာက္ပါသည္။ စာေရး သူတို႔ ေသာက္ေသာ ေကာ္ဖီမွာ ေကာ္ဖီေစ့ကို ႀကိတ္ထားေသာ ေကာ္ဖီမႈန္႔ကို ႏို႔ဆီႏွင့္ေဖ်ာ္၍ ေသာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သမီး ျဖစ္သူမွာ ထိုသို႔မႀကိဳက္၊ ေကာ္ဖီ မစ္အထုပ္ကို ေရေႏြးႏွင့္ ေဖ်ာ္ ေသာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထမင္း ကိုလည္း ရယ္ဒီမိတ္ၾကက္အူ ေခ်ာင္း၊ ငါးအူေခ်ာင္း၊ အာလူး ေၾကာ္စသည္တို႔ႏွင့္စားေလ့ရွိ သည္။
တစ္ခါတစ္ရံထမင္းမစား၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္၊ ၾကာဇံထုပ္တို႔ ကိုျပဳတ္ေသာက္ေလ့ ရွိသည္။ ရယ္ဒီမိတ္လြယ္ကူစာမ်ား ၏ အရသာမွာ အိမ္မွခ်က္ေသာ အစာမ်ား ထက္သာသည္။ ေမႊး ႀကိဳင္ေအာင္၊ အရသာရွိေအာင္၊ အခ်ိဳ၊ အခ်ဥ္၊ အစပ္စံုေအာင္ ဓာတုေဗဒပစၥည္းမ်ားျဖင့္ျပဳလုပ္ ထားသည္။ မသိုးေအာင္လည္း ဓာတုေဗဒေဆး သံုးသည္။ ေခါက္ ဆြဲေျခာက္ဆိုလွ်င္ ျပဳတ္လိုက္ သည့္အခါ ေခါက္ဆြဲအမွ်င္မ်ား မကပ္ေအာင္ ဖေယာင္းထည့္ သည္။
ငါးအူေခ်ာင္း၊ ၾကက္အူ ေခ်ာင္းအခ်ိဳ႕မွာ မသိုးေအာင္၊ ၾကာရွည္ခံေအာင္ယမ္းစိမ္းအသံုး ျပဳသည္။အခ်ိဳ႕၌ လူေသေကာင္ တြင္ထိုးသည့္ေဖာ္မလင္ပင္ပါရွိ သည္ဟုေျပာၾကသည္။ ဓာတုေဗဒပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ ယမ္းစိမ္း၊ ဖေယာင္း၊ ေဖာ္မ လင္စသည္မ်ားမွာ လူ၏အစာ အိမ္မွတဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေရာက္ရွိေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္မွ တုန္႔ျပန္မႈမ်ားျဖစ္လာသည္။ အ စာအိမ္လမ္းေၾကာင္းေရာဂါမ်ား၊ ကင္ဆာ၊ အက်ိတ္အဖုမ်ားျဖစ္ ေလ့ရွိသည္။
ထိုထက္ပိုဆိုးသည္ မွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေျပာင္းလဲမႈ မ်ားပါ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာ သည္။ စိတ္ျမန္ျခင္း၊ အားမရျဖစ္ ျခင္း၊ အားငယ္ျခင္း၊ ေတြေဝျခင္း၊ ညအိပ္မေပ်ာ္ျခင္း၊ မွတ္ဥာဏ္မ ေကာင္းျခင္း၊ သတိေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၊ ေခါင္းမူးျခင္း၊ ဇက္ေၾကာတက္ ျခင္း၊ က်ီးေပါင္းတက္ျခင္း၊ လက္ ဆစ္ ေျခဆစ္မ်ားကိုက္ခဲျခင္း၊ မ်က္ေစ့အျမင္မၾကည္လင္ျခင္း၊ ဆံပင္ကြ်တ္ျခင္းစသည္မ်ားျဖစ္ လာေတာ့သည္။
စာေရးသူ၏သမီးငယ္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာလပိုင္းက ဘယ္ဖက္ ရင္သားေအာက္တြင္အက်ိတ္ငယ္ တစ္ခုစမ္းမိဟုဆိုသည္။ ေစာင့္ ၾကည့္ေနရာမွ တစ္လအတြင္း၌ ဆီးေစ့ခန္႔မွ ဆီးျဖဴသီးခန္႔ အထိ ႀကီးထားလာသျဖင့္ ခြဲစိတ္ဆရာ ဝန္ႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ျပရပါသည္။ ခြဲစိတ္အထူးကုဆရာဝန္ႀကီး မွစမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး ယခုေခတ္ မိန္းကေလးငယ္မ်ားတြင္ ဓာတု ေဗဒဆိုးေဆးပါေသာ အစားအ ေသာက္ႏွင့္အလွကုန္မ်ားေၾကာင့္ ရင္သားအက်ိတ္ျဖစ္ျခင္းပို၍မ်ား လာေၾကာင္းေျပာပါသည္။
အခ်ိန္ ေစာင့္ေနလွ်င္ ကင္ဆာ ျဖစ္မည္ စိုးသျဖင္ အျမန္ခြဲလိုက္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးဟု အႀကံေပးသည္။ စာေရးသူတို႔မိသားစုသည္ မတတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း သမီးငယ္ ၏ ထိုအက်ိတ္ခြဲရန္အတြက္ ဓာတ္ခြဲခန္း စစ္ေဆးမႈမ်ားျပဳလုပ္ ရသည္။
ျပင္ပေဆး႐ံု ခြဲခန္းရက္ ခ်ိန္းမ်ားယူရသည္။ ဆရာဝန္ႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႕၍ တိုင္ပင္ရ သည္။ ေနာက္ဆံုး ခြဲစိတ္မႈျပဳ သည့္ေန႔အထိ ရင္တမမ ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကရပါသည္။ ခြဲ စိတ္ၿပီးေသာအခါ ရရွိလာသည့္ ဆီးျဖဴသီးခန္႔အလံုးကိုအိတ္ျဖင့္ ထည့္ယူၿပီး Biopsy ေခၚအသားစ ဓာတ္ခြဲျခင္း ျပဳလုပ္ေသာအခါ လည္း အေျဖကို ရင္တမမႏွင့္ ေစာင့္ေနရပါသည္။ေတာ္ပါေသးသည္။ အသား စ ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္မႈ၏အေျဖမွာ ႐ိုး႐ိုးအက်ိတ္ျဖစ္သည္ဆို၍ ကင္ ဆာဆဲလ္သာ ျဖစ္ခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ ဓာတ္ခြဲပညာရွင္ result ထြက္လာ ေတာ့မွသာဟင္းခ်ႏိုင္ပါေတာ့ သည္။
အကယ္၍မ်ား ကင္ဆာ ဆဲလ္သာျဖစ္ခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ ဟူ ေသာ အေတြးသည္ မိသားစု အတြင္း ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္ ေရာက္စိုးမိုးေနခဲ့ရပါသည္။ ကင္ ဆာဆိုသည္မွာ ကမၻာ ေပၚတြင္ ယေန႔ အထိလူသတ္သမားနံပါတ္(၁)ေနရာ ယူထားဆဲျဖစ္ေနပါေသးသည္။ လြန္ခဲ့ေသာလပိုင္းက ကမၻာ ေပၚတြင္ အခ်မ္းသာဆံုးစာရင္း ဝင္လည္းျဖစ္၊ apple ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ လည္းျဖစ္သူ၊ iPhone တီထြင္ သူလည္းျဖစ္သူ Steve George သည္ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ကြယ္လြန္ ခဲ့သည္ကိုဖတ္႐ႈရသည္။
အလြန္ ေခတ္မီ တိုးတက္ေသာ အေမရိကန္ ႏွင့္အဂၤလန္ႏွစ္ႏိုင္ငံတို႔တြင္ေနထိုင္ သူပင္ကင္ဆာေရာဂါကို မကုသ ႏိုင္။ အရြယ္က ေကာင္းတုန္း ေအာင္ျမင္ ခ်မ္းသာ ေနတုန္းမွာ ကင္ဆာႏွင့္ ကြယ္လြန္ ရရွာသည္။ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ေရာဂါျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲေသာ တိုင္းျပည္၊ ဆင္းရဲသား သာမန္ လူတန္းစားမွာ ေဆးဖိုး မတတ္ႏိုင္ လွ်င္ မည္သို႔ ကုသမည္နည္းဟု ေတြးမိပါသည္။
စာေရးသူ၏ သမီးေလးသည္ ကံေကာင္း၍ ကင္ဆာအ က်ိတ္ မဟုတ္ခဲ့ ရေသာ္လည္း အက်ိတ္ ျဖစ္ရျခင္းမွာ သူႀကိဳက္ တတ္ေသာ “လြယ္ကူစာ”မ်ား ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ဟုပင္ ယူဆပါ သည္။ ယေန႔ေက်ာင္းသား လူ ငယ္မ်ား၊ အင္တာနက္ေခတ္ႏွင့္ အမီလိုက္ေနေသာလူငယ္မ်ား၊ လူလတ္တန္းစားမ်ား၊ ဆင္းရဲ သားမ်ားအားလံုးမွာ ေန႔စဥ္အ လြယ္လမ္းလိုက္ၿပီး လြယ္လြယ္ ရေသာအစာမ်ားကို လြယ္လြယ္ ရေသာအစာမ်ားကိုစားေသာက္ ေနၾကသည္မွာရာဂါဝယ္စားသကဲ့ သို႔ျဖစ္ေနၾကသည္။
အခ်ိန္မေပး နိုင္၊ အခ်ိန္ကုန္မခံႏိုင္ေသာ အ ေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ လြယ္ကူစာ စားေနရျခင္းေၾကာင့္ရရွိလာမည့္ အႏၱရာယ္ကိုကားလြယ္ကူစြာေျဖ ရွင္းႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းရင္းေဆးပညာတြင္ ေရာဂါေရာက္ေၾကာင္းေလးပါး တြင္ ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊အာဟာရ ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအေၾကာင္း ေလးပါးတြင္ ကံေၾကာင့္၊ စိတ္ ေၾကာင့္၊ ဥတုေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အာဟာရေၾကာင့္ေရာဂါရျခင္း ကယခုေခတ္တြင္ပို၍မ်ားသည္။
မသင့္ေတာ္ေသာ အာဟာရကို မွီဝဲစားေသာက္ျခင္းသည္အဆိပ္ ကို စားသံုးေနျခင္းႏွင့္တူသျဖင့္ သဘာဝနည္းလမ္းမက်ေသာ “လြယ္ကူစာ”မ်ားကိုဆင္ျခင္စား ေသာက္ၾကဖို႔ လိုေၾကာင့္ႏွင့္ လြယ္ ကူစာအစားမ်ားလွ်င္ ေရာဂါရ၍ အသက္တိုႏိုင္ေၾကာင္းအသိေပး တင္ျပ လိုက္ရပါသည္။ 


By SHADE Journal